Tuesday 21 August 2007
Sunday 12 August 2007
finale
Hallo iedereen!
Ik ben weer thuis in Nederland. Even een korte samenvatting van het einde van de reis:
We zijn heel wat meer dagjes in Quetzaltenango gebleven dan we vantevoren gedacht hadden, omdat het dus toch wel een erg leuk stadje was met een prettig koel klimaat. We hebben vanafdaar een tochtje gemaakt naar de 'beroemde' warmwaterbronnen in de berger, maar de reis erheen was indrukwekkender dan de bronnen zelf. Eerst in de stadsbus, die halverwege in een dorpje stoptee, omdat er een politieke demonstratie aan de gang was en het hel dorpje vol stond met toeterende autos en met vlaggetjes zwaaiende mensen. De presidentsverkiezingen staan voor de deur in Guatemala, en op elke boom en leeeg stukje muur heeeft iemand een poster geplakt met leuzen voor politieke partijen zoals 'GANA (winnen)','CASA (huis)' en 'UNE (Verenigd)'. Nauje, i.i.g. moetsen we zelf naar de andere kant van het dorpje lopen om vanafdaar de volgende bus te nemen. Na nog wat dronken ddorpsbewoners af te hebben gewimpeld, vonden we dan uiteindelijk weer een bus, die ons meenam naar eeen plaatsje genaamd Zunil (een erg niet spaansklinkende naam, we waren grapjes aan het maken dat het klonk alsof het in zeeland lag). Daar zou de bus ons volgens de reisgids afzetten bij de pickups die je vervolgens de berg op zouden reiden naar de bronnen. Dat was natuurlijk niet zo, maar de eerste persoon die we vroegen waar diee pickups waren, die zei'spring maar in mn auto, ik breng jullie wel even naar de pickupplek toe'. dat was weer een knap staaltje guatemalteekse vriendelijkheid, dat kunnen ze we wel. Goed, uitendelijk nog even onderhandeld met iemand met een taxi-pickup, die ons vervolgens naar de bronnen toereed.
Toen we ze zagen, hadden we zoiets van, zijn we daarvboer helemaal hierheen gekomen, maar toen we er eenmaal inzaten was het wel okay, warm, naar rotte eieren stinkend water, schijnt gezond te zijn.
Verder hebben we in Quetzaltenango vooral veel rondgelopen, lekker gegeten (ze hadden een goed arabisch restaurant daar, en een leuk dakteras voor ontbijt).
Na hier vier dagen te zijn geweest zijn we richting een groot meer in het centrum van de hooglanden vertokken. We wouden eigenlijk naar Panajachel, een stadje direct aan het meer wat volgens het boekje erg mooi moest zijn. We zijn echter 10 kilometer te vroeg uit de bus gestapt, in Solola, en na een korte verkenning besloten we daar te blijven, in het eenige hotelletje van het stadje. Die middag zijn we nog even met de bus op en neer geweest naar Panajachel, en ontdekten we dat we blij mochten zijn eerder uit de bus gestapt te zijn, want Panajachel was een groote toeristenzooi, met aleen maar toeristen en souvenirsverkopers. Solola daarentegen is een mooi russtig stadje meet een hele grote indianenbevolking en heel weinig toeristen (de rest is slim genoegg om te snappen dat je nog niet bij het meer in Panajachel bent als je kunt zien dat je er nog zo'n 500 meter boven zit...). Savonds hebben we een beetje rondgelopen in het centrum, en we kwamen zowaar een aantal kraampjes tegen waar j van die ontzettend ouderwetse arcade-games kon doen. Dat was echt cool om te zien, allemaal van die jongetjes die dan geld hebben gekregen van hun ouders om daar op van die grote schermen spelletjes tegen elkaar te spelen. Peter en ik konden ons natuurlijk niet inhouden, dus we hebben zelf ook meegespeeld, tot groot vermaak van de aanweziige jongetjes.
De volgende morgen ben ik iets eerder opgestaan, want ik wou de markt zien die volgens de gids elke vrijdag plaatsvind in Solola (zo'n beetje het enige wat over het stadje vermeld werd, deze keer was het wel correct). Erg cool om te zien, de hele stad stond vol met kraampjes, maar nu eens niet voor de toeristen maar gewoon voor de plaatselijke bevolking.
Vanaf Solola zijn we met drie bussen naar Antigue gereden, de stad waar Peter 6 weken gaat blijven voor z'n taalschool en vrijwilligerswerk (Zijn blog gaat verder vanaf hier op http://peterstr.waarbenjij.nu/). Antigua was mooi om te zien, en we kwamen Jordi en Ilse (waar ik mee heb gewerkt) nog tegen daar, die hadden ook vakantie.
Vanaf Antigua ben ik met een busje naar het vliegveld gegaaan, en vanafdaar met een vliegtuig(goh, echt?) naar Mexico city. Daar ben ik nog een paar dagen geweest, om afscheid te nemen van mn vrienden daar, en om nog een laatste keer bij het bedrijf langs te gaan. Op zich was het super om iedereen weer te zien, maar overdag moest iedereen naatuurlijk gewoon werken, dus ik heb een beetje alenig door de stad gewandeld. Na afscheid te hebbeen genomen, heb ik op donderdagmiddag de taxi gepaakt naar het vliegveld, en heb ik een zeeer soepele reis naar Schiphol en Borne gemaakt. De reis duurde dit keer ongeveer 11 uur, maar het was zo voorbij, ik heb de hele reis met mijn buurman(een Zwitsers/Mexicaanse filmspeciaalist van achter in de 60 die lesgeeft aan een zeer prestigiuese filmschool in Mexico) en achterbuurvrouw(een erg aardige Mexicaanse PhD studente in de Sociologie die in Sevilla, spanje woont en na de vlucht naar amsterdam nog een aansluiting moets nemen naar Madrid, en vanafdaar nog 2 uur in de trein en een uur in de metro.) gepraat, beide zeer interessant mensen.
Nu is deze reis weer voorbij, en zit ik weer in Borne voor de komende tijd. Ik ga de eerstvolgende tijd aan mijn scriptie werken, ik hoop deze de komende 2 maanden af te kunnen maken. Wat ik daarna ga doen is nog een verassing, ook voor mezelf :-)
Ik ben weer thuis in Nederland. Even een korte samenvatting van het einde van de reis:
We zijn heel wat meer dagjes in Quetzaltenango gebleven dan we vantevoren gedacht hadden, omdat het dus toch wel een erg leuk stadje was met een prettig koel klimaat. We hebben vanafdaar een tochtje gemaakt naar de 'beroemde' warmwaterbronnen in de berger, maar de reis erheen was indrukwekkender dan de bronnen zelf. Eerst in de stadsbus, die halverwege in een dorpje stoptee, omdat er een politieke demonstratie aan de gang was en het hel dorpje vol stond met toeterende autos en met vlaggetjes zwaaiende mensen. De presidentsverkiezingen staan voor de deur in Guatemala, en op elke boom en leeeg stukje muur heeeft iemand een poster geplakt met leuzen voor politieke partijen zoals 'GANA (winnen)','CASA (huis)' en 'UNE (Verenigd)'. Nauje, i.i.g. moetsen we zelf naar de andere kant van het dorpje lopen om vanafdaar de volgende bus te nemen. Na nog wat dronken ddorpsbewoners af te hebben gewimpeld, vonden we dan uiteindelijk weer een bus, die ons meenam naar eeen plaatsje genaamd Zunil (een erg niet spaansklinkende naam, we waren grapjes aan het maken dat het klonk alsof het in zeeland lag). Daar zou de bus ons volgens de reisgids afzetten bij de pickups die je vervolgens de berg op zouden reiden naar de bronnen. Dat was natuurlijk niet zo, maar de eerste persoon die we vroegen waar diee pickups waren, die zei'spring maar in mn auto, ik breng jullie wel even naar de pickupplek toe'. dat was weer een knap staaltje guatemalteekse vriendelijkheid, dat kunnen ze we wel. Goed, uitendelijk nog even onderhandeld met iemand met een taxi-pickup, die ons vervolgens naar de bronnen toereed.
Toen we ze zagen, hadden we zoiets van, zijn we daarvboer helemaal hierheen gekomen, maar toen we er eenmaal inzaten was het wel okay, warm, naar rotte eieren stinkend water, schijnt gezond te zijn.
Verder hebben we in Quetzaltenango vooral veel rondgelopen, lekker gegeten (ze hadden een goed arabisch restaurant daar, en een leuk dakteras voor ontbijt).
Na hier vier dagen te zijn geweest zijn we richting een groot meer in het centrum van de hooglanden vertokken. We wouden eigenlijk naar Panajachel, een stadje direct aan het meer wat volgens het boekje erg mooi moest zijn. We zijn echter 10 kilometer te vroeg uit de bus gestapt, in Solola, en na een korte verkenning besloten we daar te blijven, in het eenige hotelletje van het stadje. Die middag zijn we nog even met de bus op en neer geweest naar Panajachel, en ontdekten we dat we blij mochten zijn eerder uit de bus gestapt te zijn, want Panajachel was een groote toeristenzooi, met aleen maar toeristen en souvenirsverkopers. Solola daarentegen is een mooi russtig stadje meet een hele grote indianenbevolking en heel weinig toeristen (de rest is slim genoegg om te snappen dat je nog niet bij het meer in Panajachel bent als je kunt zien dat je er nog zo'n 500 meter boven zit...). Savonds hebben we een beetje rondgelopen in het centrum, en we kwamen zowaar een aantal kraampjes tegen waar j van die ontzettend ouderwetse arcade-games kon doen. Dat was echt cool om te zien, allemaal van die jongetjes die dan geld hebben gekregen van hun ouders om daar op van die grote schermen spelletjes tegen elkaar te spelen. Peter en ik konden ons natuurlijk niet inhouden, dus we hebben zelf ook meegespeeld, tot groot vermaak van de aanweziige jongetjes.
De volgende morgen ben ik iets eerder opgestaan, want ik wou de markt zien die volgens de gids elke vrijdag plaatsvind in Solola (zo'n beetje het enige wat over het stadje vermeld werd, deze keer was het wel correct). Erg cool om te zien, de hele stad stond vol met kraampjes, maar nu eens niet voor de toeristen maar gewoon voor de plaatselijke bevolking.
Vanaf Solola zijn we met drie bussen naar Antigue gereden, de stad waar Peter 6 weken gaat blijven voor z'n taalschool en vrijwilligerswerk (Zijn blog gaat verder vanaf hier op http://peterstr.waarbenjij.nu/). Antigua was mooi om te zien, en we kwamen Jordi en Ilse (waar ik mee heb gewerkt) nog tegen daar, die hadden ook vakantie.
Vanaf Antigua ben ik met een busje naar het vliegveld gegaaan, en vanafdaar met een vliegtuig(goh, echt?) naar Mexico city. Daar ben ik nog een paar dagen geweest, om afscheid te nemen van mn vrienden daar, en om nog een laatste keer bij het bedrijf langs te gaan. Op zich was het super om iedereen weer te zien, maar overdag moest iedereen naatuurlijk gewoon werken, dus ik heb een beetje alenig door de stad gewandeld. Na afscheid te hebbeen genomen, heb ik op donderdagmiddag de taxi gepaakt naar het vliegveld, en heb ik een zeeer soepele reis naar Schiphol en Borne gemaakt. De reis duurde dit keer ongeveer 11 uur, maar het was zo voorbij, ik heb de hele reis met mijn buurman(een Zwitsers/Mexicaanse filmspeciaalist van achter in de 60 die lesgeeft aan een zeer prestigiuese filmschool in Mexico) en achterbuurvrouw(een erg aardige Mexicaanse PhD studente in de Sociologie die in Sevilla, spanje woont en na de vlucht naar amsterdam nog een aansluiting moets nemen naar Madrid, en vanafdaar nog 2 uur in de trein en een uur in de metro.) gepraat, beide zeer interessant mensen.
Nu is deze reis weer voorbij, en zit ik weer in Borne voor de komende tijd. Ik ga de eerstvolgende tijd aan mijn scriptie werken, ik hoop deze de komende 2 maanden af te kunnen maken. Wat ik daarna ga doen is nog een verassing, ook voor mezelf :-)
Monday 30 July 2007
Mexico-Guatemala-Belize-Guatemala
Hallo lieve kijkbuiskindertjes,
@ Cynthia: DONT WORRY, ILL BE BACK IN A WEEK!
Okay, we hebben in de tussentijd al weer heel wat gezien zeg!
Vanuit Oaxaca zijn we verder gegaan naar het zuiden van Mexico, naar San Cristobal de las Casas, een erg mooi plaatsje hoog in de bergen. Hoog betekent ook koud, en in de regentijd betekent dat ook nog nat, dus het klimaat was erg anders dan in Oaxaca.
Voor het contrats zijn we vanaf daar naar Palenque gagaan, een gigantisch Maya temepel complex midden in het oerwoud, waar het heet en vochtig is, een heerlijke combi :-). Maar die tempels zijn dus wel super indrukwekkend, echt zoiets dat je gezien moet hebben.
Vandaar hebben we de doorsteek gemaakt naar Guatemala. Dat is een tochtje van 10 uur, eerst met de bus naar de grens, die bestaat uit een brede rivier. Vanafdaar ga je dan een klein uurtje in een mini bootje naar een plaatsje aan de andere kant van de rivier. Daar moesten we een possje wachten en werden we opgepikt door een guatemalteekse bus, die ons naar Flores bracht. De volgende dag zijn we een stukje verder gegaan naar El Remate, dicht in de buurt van Tikal, de indrukwekkendse maya ruines van Guatemala. Die liggen echt in het oerwoud, en er komen niet zo heel veel mensen, dus dat is echt super om te zien, een beetje in je eentje zo'n pyramide opklimmen. We kwamen daar een man uit Colombia tegen die voor de Verenigde Naties werk en een weekend vrij had, met hem hebben we over het terrein daar rondgelopen.
Omdat we al om 5 uur waren opgestaan (om de warmte en de toeristen te vermijden) waren we om 12 uur terug bij ons hotelletje, en besloten we direct door te reizen naar Belize, wat dicht bij Tikal ligt. Daarvoor moesten we eerst liften naar een kruizing van wegen, en vanafdaar een 'chickenbus' naar de grens pakken. Helaas was het zondag, dus het duurde even voor er een busje kwam, wat vervolgens vol zat (en dan bedoel ik echt vol, met 20 man in een busje waar er in NL 12 in zouden passen). Bij de Beliziaanse grens mosten we een stukje lopen, door de duane heen, en dan ben je opeens in Reggae-Carraiben-land. Mexico en Guatemala lijken op het eerste gezicht nogal op elkaar, met spaanssprekende mensen en een redelijk homogene bevolking. Belize is echt helemaal anders. Ze praten er Engels, ze hebben de britse Queen op het geld staan, ze luisteren reggae, en ze zijn tegelijkertijd veel aanweziger en veel relaxter dat Mexicanen/Guatemaltezen.
De eerste nacht hebben we daar geslapen in Belmopan, de hoofdstad van het land, maar pas sinds 35 jaar. Er wonen ongeveer 6 duizend mensen, en alle regeringsgebouwen zitten er, maar verder is er bijna niets. De regering heeft 35 jaar geleden de hoofdstad verplaatst van Belize city naar Belmopan, nadat die eerste stad verwoest was door een Orkaan. Toch is bijna iedereen in Belize City blijven wonen, en nu is Belmopan een erg vremde stad, maar wel super interessant om te zien. In heel Belize wonen trouwens ook maar 200 duizend mensen ofzo, dus het is echt super dun bevolkt.
De dag daarna zijn we naar Placencia gegaan, volgens ons boekje een swingende strand stad, maar dat was 2 jaar geleden. Nu is het een erg rustig stadje met cabanas en een paar restaurantjes. Daar zijn we twee dagen gebleven, beetje uitwaaien. Daarna zijn we richting de onderkant van Belize gertokken, naar Punta Gorda. Daar hebben we een nacht in een zelfgetimmerd hotel geslapen, en hebben we een rondleiding gehad van een rastafari.
Vanaf Punta Gorda hebben we een boot gepakt terug naar Guatemala, maar dan het zuiden, dicht bij de grens met Honduras. Daar hebben we doordeweeks in een weekendresort in de woestijn gezeten, wat betekende dat we het zwembad (!) voor onszelf hadden.
Vanaf daar hebben we de bus gepakt naar Quezaltelango, met een overstap in de pauperige miljoenenstad Guatemala City. Quetzaltelango zelf, de 2e stad van het land heeft maar 100 duizend inwoners, en ligt ook hoog in de bergen (2300 meter), dus het is hier koel, zeker in vergelijking met de jungle en de woestijn. Of hier erg veel te doen is vragen we ons nog af, dat gaan we vanavond uitzoeken. Ik heb hier nog een weekje, dan vlieg ik terug naar Mexico City, en dan schrijf ik jullie weer.
Tim
@ Cynthia: DONT WORRY, ILL BE BACK IN A WEEK!
Okay, we hebben in de tussentijd al weer heel wat gezien zeg!
Vanuit Oaxaca zijn we verder gegaan naar het zuiden van Mexico, naar San Cristobal de las Casas, een erg mooi plaatsje hoog in de bergen. Hoog betekent ook koud, en in de regentijd betekent dat ook nog nat, dus het klimaat was erg anders dan in Oaxaca.
Voor het contrats zijn we vanaf daar naar Palenque gagaan, een gigantisch Maya temepel complex midden in het oerwoud, waar het heet en vochtig is, een heerlijke combi :-). Maar die tempels zijn dus wel super indrukwekkend, echt zoiets dat je gezien moet hebben.
Vandaar hebben we de doorsteek gemaakt naar Guatemala. Dat is een tochtje van 10 uur, eerst met de bus naar de grens, die bestaat uit een brede rivier. Vanafdaar ga je dan een klein uurtje in een mini bootje naar een plaatsje aan de andere kant van de rivier. Daar moesten we een possje wachten en werden we opgepikt door een guatemalteekse bus, die ons naar Flores bracht. De volgende dag zijn we een stukje verder gegaan naar El Remate, dicht in de buurt van Tikal, de indrukwekkendse maya ruines van Guatemala. Die liggen echt in het oerwoud, en er komen niet zo heel veel mensen, dus dat is echt super om te zien, een beetje in je eentje zo'n pyramide opklimmen. We kwamen daar een man uit Colombia tegen die voor de Verenigde Naties werk en een weekend vrij had, met hem hebben we over het terrein daar rondgelopen.
Omdat we al om 5 uur waren opgestaan (om de warmte en de toeristen te vermijden) waren we om 12 uur terug bij ons hotelletje, en besloten we direct door te reizen naar Belize, wat dicht bij Tikal ligt. Daarvoor moesten we eerst liften naar een kruizing van wegen, en vanafdaar een 'chickenbus' naar de grens pakken. Helaas was het zondag, dus het duurde even voor er een busje kwam, wat vervolgens vol zat (en dan bedoel ik echt vol, met 20 man in een busje waar er in NL 12 in zouden passen). Bij de Beliziaanse grens mosten we een stukje lopen, door de duane heen, en dan ben je opeens in Reggae-Carraiben-land. Mexico en Guatemala lijken op het eerste gezicht nogal op elkaar, met spaanssprekende mensen en een redelijk homogene bevolking. Belize is echt helemaal anders. Ze praten er Engels, ze hebben de britse Queen op het geld staan, ze luisteren reggae, en ze zijn tegelijkertijd veel aanweziger en veel relaxter dat Mexicanen/Guatemaltezen.
De eerste nacht hebben we daar geslapen in Belmopan, de hoofdstad van het land, maar pas sinds 35 jaar. Er wonen ongeveer 6 duizend mensen, en alle regeringsgebouwen zitten er, maar verder is er bijna niets. De regering heeft 35 jaar geleden de hoofdstad verplaatst van Belize city naar Belmopan, nadat die eerste stad verwoest was door een Orkaan. Toch is bijna iedereen in Belize City blijven wonen, en nu is Belmopan een erg vremde stad, maar wel super interessant om te zien. In heel Belize wonen trouwens ook maar 200 duizend mensen ofzo, dus het is echt super dun bevolkt.
De dag daarna zijn we naar Placencia gegaan, volgens ons boekje een swingende strand stad, maar dat was 2 jaar geleden. Nu is het een erg rustig stadje met cabanas en een paar restaurantjes. Daar zijn we twee dagen gebleven, beetje uitwaaien. Daarna zijn we richting de onderkant van Belize gertokken, naar Punta Gorda. Daar hebben we een nacht in een zelfgetimmerd hotel geslapen, en hebben we een rondleiding gehad van een rastafari.
Vanaf Punta Gorda hebben we een boot gepakt terug naar Guatemala, maar dan het zuiden, dicht bij de grens met Honduras. Daar hebben we doordeweeks in een weekendresort in de woestijn gezeten, wat betekende dat we het zwembad (!) voor onszelf hadden.
Vanaf daar hebben we de bus gepakt naar Quezaltelango, met een overstap in de pauperige miljoenenstad Guatemala City. Quetzaltelango zelf, de 2e stad van het land heeft maar 100 duizend inwoners, en ligt ook hoog in de bergen (2300 meter), dus het is hier koel, zeker in vergelijking met de jungle en de woestijn. Of hier erg veel te doen is vragen we ons nog af, dat gaan we vanavond uitzoeken. Ik heb hier nog een weekje, dan vlieg ik terug naar Mexico City, en dan schrijf ik jullie weer.
Tim
Thursday 12 July 2007
Oaxaca
We zijn nu twee weken onderweg, en we hebben al heel wat gezien hier. Eerst zijn we naar Vera Cruz geweest, aan de oostkust. Daar was het vooral heel erg verschrikkelijk warm, zo warm dat we niet echt veel zin hadden om wat te doen. Toch zijn we nog naar een fort geweest van de spanjaarden aan de kust, dat was well okay om te zien. Ook hadden we nog genoeg energie om kakkerlakken dood te meppen in ons hotel, ook iets minder, maar goed.
We zijn daar na twee dagen weer weggegaan, was ook wel genoeg. We zijn toen naar Orizaba gegaan een gezellig klein plaatsje waar verder niet schokkend veel te doen was, maar ze hebben daar wel een gebouw dat ontworpen is door IJffel (die van die toren in parijs). Dat heeft hij ontworpen voor de wereldtentoonstelling in Belgie, en is gekocht door de burgermeester van Orizaba, en hierheen verscheept. Helemaal van metaal, met musea en een caffee erin.
Vanuit Orizaba zijn we naar Oaxaca gegaan, daar zijn we nu al een week, want we volgen hier een taalcursus (spaans). Het gaat best aardig, al zou het wel helpen als we niet elke avond met mensen van de school uit zouden gaan....,
Goed, morgen is de laatste dag van de cursus, zaterdag gaan we weer verder, waarschijnlijk ergens naar de west kust, en daarna naar San Cristobal en Palenque.
Hier in Oaxaca hebben we ook al dingen bekeken. Monte Alban is hier heel dicht bij, dus daar moesten we zowiezo heen, dat is een groot tempelcomplex van de Zapotekers boven op een berg. Ook zijn we met een excursie van de taalschool naar een klein plaatsje in de buurt geweest , waar ze een kerk hebben waar de film "Nacho Libre" is opgenomen (die met Jack Black enzo), en ze hebben pre-hispaanse pyramides die nog helemaal bedekt zijn met zand en planten, dus je ziet alleen pyramidevormige bergen, maar daar zitten dus ect tempels in, erg indrukwekkend.
Volgende keer meer, groeten van Tim + Peter
We zijn daar na twee dagen weer weggegaan, was ook wel genoeg. We zijn toen naar Orizaba gegaan een gezellig klein plaatsje waar verder niet schokkend veel te doen was, maar ze hebben daar wel een gebouw dat ontworpen is door IJffel (die van die toren in parijs). Dat heeft hij ontworpen voor de wereldtentoonstelling in Belgie, en is gekocht door de burgermeester van Orizaba, en hierheen verscheept. Helemaal van metaal, met musea en een caffee erin.
Vanuit Orizaba zijn we naar Oaxaca gegaan, daar zijn we nu al een week, want we volgen hier een taalcursus (spaans). Het gaat best aardig, al zou het wel helpen als we niet elke avond met mensen van de school uit zouden gaan....,
Goed, morgen is de laatste dag van de cursus, zaterdag gaan we weer verder, waarschijnlijk ergens naar de west kust, en daarna naar San Cristobal en Palenque.
Hier in Oaxaca hebben we ook al dingen bekeken. Monte Alban is hier heel dicht bij, dus daar moesten we zowiezo heen, dat is een groot tempelcomplex van de Zapotekers boven op een berg. Ook zijn we met een excursie van de taalschool naar een klein plaatsje in de buurt geweest , waar ze een kerk hebben waar de film "Nacho Libre" is opgenomen (die met Jack Black enzo), en ze hebben pre-hispaanse pyramides die nog helemaal bedekt zijn met zand en planten, dus je ziet alleen pyramidevormige bergen, maar daar zitten dus ect tempels in, erg indrukwekkend.
Volgende keer meer, groeten van Tim + Peter
Monday 2 July 2007
Life begins now
Lieve mensen,
Vandaag is het begin van de rest van mijn leven. Dat was gisteren ook al zo, en dat zal morgen wel niet veel anders zijn, maar toch is vandaag een beetje anders.
Over een uurtje of drie stap ik met Peter op de bus naar Veracruz, en kom ik hier in Mexico de komende vijf weken niet meer terug.
Wat we in die tijd allemaal gaan doen is nog steeds een beetje onduidelijk. We gaan dus eerst naar Veracruz, aan de oostkust. Daar blijven we 2 nachten, en dan trekken we het binnenland in, richting Oaxaca. We willen vanaf volgende week maandag ergens een taalcursus gaan doen voor 1 of 2 weken. Waarschijnlijk gaan we dit in Oaxaca doen, of in San Cristobal de las Casas, dat hangt er een beetje vanaf of we onderweg nog ergens blijven hangen, of dat we sneller doorreizen naar het zuiden.
Daarna willen we nog naar Palenque, een mooie Maya ruine. Daarna is het allemaal nog heel erg ongepland, maar we hebben gelukkig nog even om er over na te denken :-)
Aan het einde van de vijf weken willen we nog een paar dagen in Guatamala rondkijken. Ik vlieg dan op 5 augustus terug naar Mexico City en op 10 augustus ben ik weer in Nederland.
Peter die blijft in Guatemala, daarna Honduras en dan misschien nog Costa Rica ofzo, dat weet hij nog niet, maar hij blijft in Centraal Amerika tot ergens in december, dus ook hij heeft nog even om er over na te denken.
Hier in Mexico City heb ik alles afgerond. Ik heb afscheid genomen op mijn werk, en ook van Edgar, Cynthia, Joan, Adriana en Andres. Ik ben echt blij dat ik hier zulke aardige mensen heb leren kennen, en ik vind het jammer ze hier achter te laten, maarja, ik moet natuurlijk ook nog wat van de wereld zien.... Ik hoop hier snel nog een keer terug te komen, of hen te zien in Europa.
Ik ga hier op deze blog snel weer wat schrijven over de reis, ik zal proberen een keer ergens een innternetcafe in te duiken.
Iedereen die dit leest: veel plezier als je nog op vakantie gaat, en als je niet op vakantie gaat veel succes met werken of whatever je dan aan het doen bent! Tot augustus!
Vandaag is het begin van de rest van mijn leven. Dat was gisteren ook al zo, en dat zal morgen wel niet veel anders zijn, maar toch is vandaag een beetje anders.
Over een uurtje of drie stap ik met Peter op de bus naar Veracruz, en kom ik hier in Mexico de komende vijf weken niet meer terug.
Wat we in die tijd allemaal gaan doen is nog steeds een beetje onduidelijk. We gaan dus eerst naar Veracruz, aan de oostkust. Daar blijven we 2 nachten, en dan trekken we het binnenland in, richting Oaxaca. We willen vanaf volgende week maandag ergens een taalcursus gaan doen voor 1 of 2 weken. Waarschijnlijk gaan we dit in Oaxaca doen, of in San Cristobal de las Casas, dat hangt er een beetje vanaf of we onderweg nog ergens blijven hangen, of dat we sneller doorreizen naar het zuiden.
Daarna willen we nog naar Palenque, een mooie Maya ruine. Daarna is het allemaal nog heel erg ongepland, maar we hebben gelukkig nog even om er over na te denken :-)
Aan het einde van de vijf weken willen we nog een paar dagen in Guatamala rondkijken. Ik vlieg dan op 5 augustus terug naar Mexico City en op 10 augustus ben ik weer in Nederland.
Peter die blijft in Guatemala, daarna Honduras en dan misschien nog Costa Rica ofzo, dat weet hij nog niet, maar hij blijft in Centraal Amerika tot ergens in december, dus ook hij heeft nog even om er over na te denken.
Hier in Mexico City heb ik alles afgerond. Ik heb afscheid genomen op mijn werk, en ook van Edgar, Cynthia, Joan, Adriana en Andres. Ik ben echt blij dat ik hier zulke aardige mensen heb leren kennen, en ik vind het jammer ze hier achter te laten, maarja, ik moet natuurlijk ook nog wat van de wereld zien.... Ik hoop hier snel nog een keer terug te komen, of hen te zien in Europa.
Ik ga hier op deze blog snel weer wat schrijven over de reis, ik zal proberen een keer ergens een innternetcafe in te duiken.
Iedereen die dit leest: veel plezier als je nog op vakantie gaat, en als je niet op vakantie gaat veel succes met werken of whatever je dan aan het doen bent! Tot augustus!
Thursday 28 June 2007
Photoshoot
Zo, even wat foto's:
1: Peter+telefooncel
2:Kerk van onder naar boven
3:Xochimilco, die kanalen uit de tijd van de Azteken waar je nu op kunt varen
4: me myself and I, in Toluca (picture courtesy of Mr. E)
Dit is trouwens de laatste week dat ik hier werk binnen het bedrijf. Dit weekend moet ik nog even wat dingen regelen en mijn tas inpakken, en dan ga ik er vandoor. Ik schrijf dit weekend nog een update met iets meer details :-)
Monday 18 June 2007
Alzo
Goedendag, beste mensen!
Ik heb al weer een poosje niets van me laten horen, maar niet gevreesd, alles gaat goed hier.
Even kijken, waar was ik gebleven:
Twee weken geleden ben ik een weekendje in Morelia geweest, lekker rustig een beetje de stad bekijken. Ik ben maar eens alleen weg geweest, was ook wel eens lekker. Morelia is een vrij grote stad, maar het historisch centrum is redelijk klein en overzichtelijk. Ze hebben, uiteraard, een bult kerken, maar ook een oud aquaduct dat door de stad loopt, een snoep-markt, en een heleboel andere mooie dingen om te zien. Ook was het erg warm, dus ik heb niet al te veel gedaan, lekker uitgeslapen in mn jeugdherberg enzo.
Het afgelopen weekend had ik gepland om allrelei dingen te regelen in Mexico City zelf, maar helaas was ik een beetje ziekjes, dus dat is er niet van gekomen. Gelukkig gaat alles nu weer goed, ik heb de afgeopen week ook gewoon gewerkt.
En afgelopen vrijdag nacht heb ik mijn broertje, Peter, van het vliegveld gehaald! We gaan, als ik straks over twee weken klaar ben met werken, samen reizen in het zuiden van Mexico en in Guatamala. Hij blijft daarna nog to december in midden Amerika, ik kom halverwege augustus weer terug naar Nederland.
Ik ga jullie binnenkort nog meer vertellen over onze reisplannen. Voor nu wens ik jullie allemaal een goede week toe, en tot snel.
Ik heb al weer een poosje niets van me laten horen, maar niet gevreesd, alles gaat goed hier.
Even kijken, waar was ik gebleven:
Twee weken geleden ben ik een weekendje in Morelia geweest, lekker rustig een beetje de stad bekijken. Ik ben maar eens alleen weg geweest, was ook wel eens lekker. Morelia is een vrij grote stad, maar het historisch centrum is redelijk klein en overzichtelijk. Ze hebben, uiteraard, een bult kerken, maar ook een oud aquaduct dat door de stad loopt, een snoep-markt, en een heleboel andere mooie dingen om te zien. Ook was het erg warm, dus ik heb niet al te veel gedaan, lekker uitgeslapen in mn jeugdherberg enzo.
Het afgelopen weekend had ik gepland om allrelei dingen te regelen in Mexico City zelf, maar helaas was ik een beetje ziekjes, dus dat is er niet van gekomen. Gelukkig gaat alles nu weer goed, ik heb de afgeopen week ook gewoon gewerkt.
En afgelopen vrijdag nacht heb ik mijn broertje, Peter, van het vliegveld gehaald! We gaan, als ik straks over twee weken klaar ben met werken, samen reizen in het zuiden van Mexico en in Guatamala. Hij blijft daarna nog to december in midden Amerika, ik kom halverwege augustus weer terug naar Nederland.
Ik ga jullie binnenkort nog meer vertellen over onze reisplannen. Voor nu wens ik jullie allemaal een goede week toe, en tot snel.
Monday 4 June 2007
De tijd de tijd, waar is de tijd?
Ik vrees dat ik zo langzamerhand drie weekenden achterloop (okay, de derde is bijna voorbij).
Dus tijd voor wat updates.
Weekend 1:
niet bijzonder veel gedaan op zaterdag, lekker uitgeslapen en door de stad gelopen in Coyoacan, en in het Trotsky museum geweest.
Zondag ben ik met Edgar op en neer geweest naar Toluca, een stad op een uurtje afstand van Mexico City. Toluca is niet echt bijzonder, maar wel lekker dichtbij. We zijn in een grote groente en fruit markt geweest, waar we lekkere en voor mij geheel onbekende vruchten hebben gekocht. Die wouden we vervolgens buiten opeten, maar dat plan hebben we herzien toen het begon te regenen. Dat leek ons een uitstekend moment om de overdekte botanische tuin maar eens te bekijken. Die tuin is ondergebracht in een voormalige markthal, met mooie glas-in-lood ramen, en een dak dat ook van glas is. Daar kun je de regen goed op horen vallen, en toen de mega zware hoosbui overging in een hagelstorm, vroegen we ons af of het dak naar beneden zou komen (we konden dit echter niet uitgebreid bespreken, het lawaai was echt oorverdovend).
Weekend 2:
De donderdag (okay, technisch gezien nog niet echt weekend) was de verjaardag van Cynthia. Het was in een Italiaans restaurant, dus we hebben lekker gegeten, en ik had nu voor de verandering maar een gezorgd dat ik mijn cadeau nog had toen ik aankwam, dus het was een goede avond :-). Omdat iedereen vrijdag nog moest werken, besloten we om vrijdag avond opnieuw af te spreken, zodat we één of andere club konden bezoeken. Vervolgens belde Cynthia me vrijdag middag dat er toch eigenlijk niemand kon komen behalve Edgar, Joan en zij. Toch maar afgesproken dan maar met z’n drieen iets te gaan drinken. Toen zij vervolgens alsnog afbelde, en Joan onbereikbaar bleek, ben ik alleen met Edgar whisky gaan drinken in een Ierse pub.
Zaterdag weinig schokkends gedaan, een aantal dingen geregeld die nog moesten gebeuren, zoals mijn haar laten knippen (voor een schokkende 4 euro), en een spijkerbroek gekocht.
Die zondag ben ik met Cynthia en twee vriendinnen van haar naar Xochimilco geweest. Dat is een kanalenstelsel in het zuiden van Mexico City (lees: meer dan een uur rijden vanaf mijn huis). Zoals ik denk ik aan het begin van deze blog wel eens gemeld heb, is de stad gebouwd op een meer, door de Azteken. Dat deden ze door kunstmatige eilandjes te creeren, met kanalen ertussen. Een gedeelte hiervan bestaat nog steeds, en daar kun je nu met bootjes doorheen varen. Leuk om te zien, en we hebben naderhand lekker gegeten. Dit is echt 1 van die dingen die je gezien moet hebben in Mexico City.
Okay, ik ga slapen, binnenkort meer over weekend 3.
Monday 21 May 2007
Taxco
Hier volgt weer een update:
Afgelopen weekend ben ik in Taxco geweest, met Cynthia, Adriana, Andres, en Cesar (het broertje van Cynthia). Taxco is een mooi pittoresk stadje ten westen van Mexico City, met leuke gekleurde huisjes en hele steile straatjes. Vroeger waren hier grote zilvermijnen, en nu bestaat een groot gedeelte van de toeristen industrie uit de verkoop van zilveren sieraden en beeldjes.
We zijn vrijdagavond na mijn werk weggegaan, en na een uurtje of 5 rijden kwamen we aan bij ons hotel. Er was een zwembad bij, dus we hebben nog snel even gezwommen.
Zaterdag zijn we naar een safaripark gegaan in de buurt van Taxco. Normaal gesproken zou ik niet zo snel naar zoiets toegaan, want ik ben natuurlijk niet in Mexico om Afrikaanse dieren te bekijken, maar vooruit. Het was toch best aardig, je kon voer kopen en de dieren vanuit je auto voeren (zie de foto van de giraffe hieronder, overigens vanuit het dakraam gevoerd!). Verder hebben we nog een Leeuw, een zwarte panter en een jaguar op schoot gehad (Ja, echte dus! Ze waren vanaf toen ze jong waren getraind om dit te doen. Erg gaaf om zo’n beest van zo dichtbij te zien en te aaien. Zie ook de foto hieronder).
s’Middags zijn we Taxco in geweest, en hebben we daar gegeten. Later zijn we ook nog naar een club geweest in het stadje, erg gezellig allemaal.
Zondag hebben we eerst lekker ontbeten in Taxco, en rondgelopen om wat meer van het stadje te zien. Daarna zijn we vertrokken naar een grote druipsteengrot, waar we 10 voor 5 aankwamen, zodat we nog net met de laatste tour om 5 uur meekonden. De grot was echt erg indrukwekkend, alleen een beetje jammer dat de guide alleen vertelde over de vormen van de stalactieten en -mieten, als in :’En hier zien we de rat/paus/ridder-te-paard’, waarna hij zijn zaklamp zo scheen dat je de genoemde vorm kon herkennen. Hij had wel wat meer mogen vertellen over hoe de grot was ontstaan etc. Maar dus wel erg mooi om te zien (helaas geen foto’s vanwege te donker). Na de tour van anderhalf uur zijn we teruggereden naar Mexico city.
Wednesday 16 May 2007
Thursday 10 May 2007
koe
Afgelopen weekend heb ik, in vergelijking met voorgaande weekenden, niet bijzonder veel gedaan. Zaterdagochtend heb ik eerst lekker uitgeslapen, en daarna ben ik op zoek gegaan naar de nationale bibliotheek, maar die heb ik niet gevonden. Voordat ik er was, kwam ik een fotografie tentoonstelling tegen, die me interessanter leek. Daarna heb ik in het centrum geluncht met Cynthia, die ook in de stad was.
Die middag waren mijn ouders weer terug gekomen in Mexico City, ze zaten weer in hetzelfde hotel aan het centrale plein.
Ze hadden het erg mooi gehad. Nadat ik terug was gegaan naar Mexico City, zijn zij verder gegaan naar de kust, waar ze drie nachten in een mooi hotel aan een baai hebben gezeten. Daarna zijn ze nog in Taxco geweest, een mijnstadje niet ver van Mexico city. Alles bij elkaar hebben ze veel van het land gezien, bijna meer dan ik tot nu toe, en ze hebben een goede indruk van Mexico gekregen
Ik heb savonds met ze gegeten in het Argentijnse restaurant waar Edgar en Cynthia tangoles hebben. Na het eten hebben we m’n ouders naar het hotel gebracht, en ben ik met Cynthia en Edgar naar het verjaardagsfeest van Adriana. Dat was echt super! Het feestje was op een pleintje voor haar huis, met ongeveer 20 vrienden en vriendinnen van haar die allemaal aan het dansen waren op Mexicaanse muziek (Banda). Uiteindelijk heb ik me ook nog laten overhalen om te dansen, ook al was ik het niet van plan. Een mooi feestje, alleen jammer dat ik mijn verjaardagscadeau in het Argentijnse restaurant had laten liggen, en dat het nu dus verdwenen is. Had ik daarvoor een pluche koe gekocht...
Zondag heb ik nog een beetje door de stad gelopen met mijn ouders, en smiddags heb ik ze op het vliegtuig terug naar Nederland gezet. Het was echt erg leuk dat ze er waren, en ik vond het mooi om ze wat van het land te kunnen laten zien. Ze hebben een goede vlucht gehad. Nu ben ik hier weer even alleen, samen met 21 miljoen andere mensen. In juni komt Peter hierheen, dus dan kan ik weer verder gaan met Mexico laten zien.
Die middag waren mijn ouders weer terug gekomen in Mexico City, ze zaten weer in hetzelfde hotel aan het centrale plein.
Ze hadden het erg mooi gehad. Nadat ik terug was gegaan naar Mexico City, zijn zij verder gegaan naar de kust, waar ze drie nachten in een mooi hotel aan een baai hebben gezeten. Daarna zijn ze nog in Taxco geweest, een mijnstadje niet ver van Mexico city. Alles bij elkaar hebben ze veel van het land gezien, bijna meer dan ik tot nu toe, en ze hebben een goede indruk van Mexico gekregen
Ik heb savonds met ze gegeten in het Argentijnse restaurant waar Edgar en Cynthia tangoles hebben. Na het eten hebben we m’n ouders naar het hotel gebracht, en ben ik met Cynthia en Edgar naar het verjaardagsfeest van Adriana. Dat was echt super! Het feestje was op een pleintje voor haar huis, met ongeveer 20 vrienden en vriendinnen van haar die allemaal aan het dansen waren op Mexicaanse muziek (Banda). Uiteindelijk heb ik me ook nog laten overhalen om te dansen, ook al was ik het niet van plan. Een mooi feestje, alleen jammer dat ik mijn verjaardagscadeau in het Argentijnse restaurant had laten liggen, en dat het nu dus verdwenen is. Had ik daarvoor een pluche koe gekocht...
Zondag heb ik nog een beetje door de stad gelopen met mijn ouders, en smiddags heb ik ze op het vliegtuig terug naar Nederland gezet. Het was echt erg leuk dat ze er waren, en ik vond het mooi om ze wat van het land te kunnen laten zien. Ze hebben een goede vlucht gehad. Nu ben ik hier weer even alleen, samen met 21 miljoen andere mensen. In juni komt Peter hierheen, dus dan kan ik weer verder gaan met Mexico laten zien.
Guanajuato
Het is al weer even gleden dat ik er aan toe gekomen ben, maar hier volgt weer een stukje over mijn activiteiten van de afgelopen twee weken.
Mijn ouders zijn eerst een paar dagen zonder mij met hun huurauto Mexico in gereden. Ze hebben een aantal plaatsjes bezocht waar ik al was geweest, en ze zijn nog in Tula geweest, waar ook ruines zijn, van de Tolteken geloof ik. Daar moet ik nog een keer heen.
Daarna, op zaterdag, ben ik in de bus naar Guanajuato gestapt, waar mijn ouders in een hotel zaten. We zijn daar twee nachten gebleven, en het was echt geweldig! Verschillende mensen hadden het al tegen me gezegd, maar Guanajuato is dus inderdaad één van de mooiste plaatsjes in Mexico. Het is een heel gezellig stadje, met gekleurde huisjes tegen de heuvels op gebouwd, en het is lekker rustig, met een auto vrij centrum en leuke restaurants en terrasjes (dat is bijzonder, want terrasjes daar doen ze niet aan in de rest van Mexico.) We hebben daar het hele plaatsje bekeken, en rondgedwaald door mooie steegjes in een wijk die tegen de heuvels aan ligt. In de avonden ben ik ook nog uit geweest, niet met mijn ouders maar met een aantal aardige Amerikaanse dames die ik overdag was tegengekomen. De zondagavond heb ik de hele nacht met een van die dames zitten praten, erg gezellig. Het is maar goed dat ze niet allemaal zo zijn, anders dan zou ik mijn mening over Amerikanen nog moeten bijstellen ook :-)
Op maandag ochtend zijn we vertrokken naar Patzcuaro, een tochtje van 5.5 uur door het binnenland van Mexico, en door de volstaande rondweg van Morelia, een grotere stad waar we doorheen moesten. Patzcuaro was ook erg mooi, mooier dan ik verwacht had eigenlijk. Het was ook bijzonder om te zien dat de stijl zo compleet anders is dan in Guanajuato, ook al ligt het maar een paar honderd kilometer verderop. In dat stadje zijn we 1 nachtje gebleven, waarna mijn ouders verder zijn gereden naar de kust. Ik ben om 3 uur in de bus gestapt, omdat ik woensdag weer moest werken.
Het hele reisje waarop ik ben mee geweest met mijn ouders duurde maar 4 dagen, maar het voelde als een lekker lange vakantie.
Mijn ouders zijn eerst een paar dagen zonder mij met hun huurauto Mexico in gereden. Ze hebben een aantal plaatsjes bezocht waar ik al was geweest, en ze zijn nog in Tula geweest, waar ook ruines zijn, van de Tolteken geloof ik. Daar moet ik nog een keer heen.
Daarna, op zaterdag, ben ik in de bus naar Guanajuato gestapt, waar mijn ouders in een hotel zaten. We zijn daar twee nachten gebleven, en het was echt geweldig! Verschillende mensen hadden het al tegen me gezegd, maar Guanajuato is dus inderdaad één van de mooiste plaatsjes in Mexico. Het is een heel gezellig stadje, met gekleurde huisjes tegen de heuvels op gebouwd, en het is lekker rustig, met een auto vrij centrum en leuke restaurants en terrasjes (dat is bijzonder, want terrasjes daar doen ze niet aan in de rest van Mexico.) We hebben daar het hele plaatsje bekeken, en rondgedwaald door mooie steegjes in een wijk die tegen de heuvels aan ligt. In de avonden ben ik ook nog uit geweest, niet met mijn ouders maar met een aantal aardige Amerikaanse dames die ik overdag was tegengekomen. De zondagavond heb ik de hele nacht met een van die dames zitten praten, erg gezellig. Het is maar goed dat ze niet allemaal zo zijn, anders dan zou ik mijn mening over Amerikanen nog moeten bijstellen ook :-)
Op maandag ochtend zijn we vertrokken naar Patzcuaro, een tochtje van 5.5 uur door het binnenland van Mexico, en door de volstaande rondweg van Morelia, een grotere stad waar we doorheen moesten. Patzcuaro was ook erg mooi, mooier dan ik verwacht had eigenlijk. Het was ook bijzonder om te zien dat de stijl zo compleet anders is dan in Guanajuato, ook al ligt het maar een paar honderd kilometer verderop. In dat stadje zijn we 1 nachtje gebleven, waarna mijn ouders verder zijn gereden naar de kust. Ik ben om 3 uur in de bus gestapt, omdat ik woensdag weer moest werken.
Het hele reisje waarop ik ben mee geweest met mijn ouders duurde maar 4 dagen, maar het voelde als een lekker lange vakantie.
Friday 27 April 2007
Tourguide
Afgelopen dinsdag zijn mijn ouders aangekomen in Mexico. Ze zijn nu al weer de stad uit, aan het rondreizen met een huurauto, maar de eerste twee dagen heb ik ze de stad laten zien. Ik had vrijgenomen, zodat we samen dingen konden bekijken.
Ze zaten hier in een mooi hotel direct aan het centrale plein (Zocalo), dus mooi in de buurt van een aantal dingen zie ze zeker wouden zien. We hebben in die twee dagen een heleboel gelopen en een heleboel gezien, i.i.g. de dingen in deze stad die je zowiezo gezien moet hebben. Dus we waren in de Templo Major, in de Kathedraal, in het Nationaal Paleis (met hele mooie wandschilderingen van Diego Riviera), in het Antropologisch Museum en op de Torre Latinoamericano (lang het hoogste gebouw van Latijns Amerika, en nu een goed uitzichtpunt in de stad).
Verder hebben we nog gegeten met Edgar, Cynthia en Adriana, was ook erg gezellig, in een mooi klein restaurantje in het centrum.
Als je veel rondloopt in de zon, dan moet je natuurlijk ook veel drinken. Dus op een gegeven moment liepen we een klein winkeltje binnen om twee flessen water te halen. Die waren 9 pesos per stuk, dus 18 pesos. Mijn vader betaalde, en ik zag hem 1 muntstuk geven aan de jongen achter de kassa. Ik dacht, tsja, dat werk natuurlijk niet, want het grootste muntstuk is 10 pesos, voor 20 pesos heb je briefjes. De jongen achter de balie die keek ook een beetje verwart, maar gaf toen 2 pesos terug. Nou heb ik al vaak gemerkt dat veel mensen die zo’n klein winkeltje runnen niet al te best zijn in hoofdrekenen, maar dit leek me toch wel een beetje raar. Dus toen we verder liepen vroeg ik aan mijn vader waarmee hij betaald had, en hij zei, met een muntstuk van 20 pesos.... Ik hield eerst nog vol dat die niet bestonden, maar in de reisgids stond ook dat de munten tot 20 pesos gingen.... Goed, die heb ik dus nog nooit gezien. Mijn vader had het muntstuk die ochtend gekregen toen hij het ontbijt afrekende, en er verder niet bij stil gestaan. Later hoorde ik van Edgar dat er i.d.d. muntstukken van 20 pesos bestaan, maar dat ze erg zeldzaam zijn, en dat er echt zilver in zit, waardoor ze eigenlijk nooit in roulatie zijn...... Jammer dan.
Morgen (zaterdag) stap ik s’ochtends op de bus naar Guanajuato, een plaatsje in het noorden. Mijn ouders zijn nu in San Miguel (waar ik al een keer geweest ben), en die zie ik morgen in Guanajuato. Dan ga reis ik een paar dagen met hun mee, we weten nog niet precies waarheen, en dan ga ik op dinsdag weer terug met de bus. Zij reizen dan nog een paar dagen verder, en komen zaterdag weer naar Mexico city. Zondag vliegen ze dan weer terug, en dan hebben ze waarschijnlijk meer gezien van de rest van Mexico dan ik :-).
Ze zaten hier in een mooi hotel direct aan het centrale plein (Zocalo), dus mooi in de buurt van een aantal dingen zie ze zeker wouden zien. We hebben in die twee dagen een heleboel gelopen en een heleboel gezien, i.i.g. de dingen in deze stad die je zowiezo gezien moet hebben. Dus we waren in de Templo Major, in de Kathedraal, in het Nationaal Paleis (met hele mooie wandschilderingen van Diego Riviera), in het Antropologisch Museum en op de Torre Latinoamericano (lang het hoogste gebouw van Latijns Amerika, en nu een goed uitzichtpunt in de stad).
Verder hebben we nog gegeten met Edgar, Cynthia en Adriana, was ook erg gezellig, in een mooi klein restaurantje in het centrum.
Als je veel rondloopt in de zon, dan moet je natuurlijk ook veel drinken. Dus op een gegeven moment liepen we een klein winkeltje binnen om twee flessen water te halen. Die waren 9 pesos per stuk, dus 18 pesos. Mijn vader betaalde, en ik zag hem 1 muntstuk geven aan de jongen achter de kassa. Ik dacht, tsja, dat werk natuurlijk niet, want het grootste muntstuk is 10 pesos, voor 20 pesos heb je briefjes. De jongen achter de balie die keek ook een beetje verwart, maar gaf toen 2 pesos terug. Nou heb ik al vaak gemerkt dat veel mensen die zo’n klein winkeltje runnen niet al te best zijn in hoofdrekenen, maar dit leek me toch wel een beetje raar. Dus toen we verder liepen vroeg ik aan mijn vader waarmee hij betaald had, en hij zei, met een muntstuk van 20 pesos.... Ik hield eerst nog vol dat die niet bestonden, maar in de reisgids stond ook dat de munten tot 20 pesos gingen.... Goed, die heb ik dus nog nooit gezien. Mijn vader had het muntstuk die ochtend gekregen toen hij het ontbijt afrekende, en er verder niet bij stil gestaan. Later hoorde ik van Edgar dat er i.d.d. muntstukken van 20 pesos bestaan, maar dat ze erg zeldzaam zijn, en dat er echt zilver in zit, waardoor ze eigenlijk nooit in roulatie zijn...... Jammer dan.
Morgen (zaterdag) stap ik s’ochtends op de bus naar Guanajuato, een plaatsje in het noorden. Mijn ouders zijn nu in San Miguel (waar ik al een keer geweest ben), en die zie ik morgen in Guanajuato. Dan ga reis ik een paar dagen met hun mee, we weten nog niet precies waarheen, en dan ga ik op dinsdag weer terug met de bus. Zij reizen dan nog een paar dagen verder, en komen zaterdag weer naar Mexico city. Zondag vliegen ze dan weer terug, en dan hebben ze waarschijnlijk meer gezien van de rest van Mexico dan ik :-).
Monday 23 April 2007
Happy birthday to me :-)
Afgelopen vrijdag heb ik een feestje gegeven ter gelegenheid van mijn verjaring. Ik hoop morgen 24 jaar oud te worden, reden genoeg voor een feestje dus. Na veel overleg met verschillende mensen die er verstand van zeiden te hebben, had ik er voor gekozen mijn feestje te geven in ‘La Pata Negra’, een cafe in Condesa, de uitgaanswijk van Mexico. Eerst was ik er alleen met Edgar, Cynthia, Adriana en Joan (de Mexicaanse vrienden). Ze hadden, lekker mexicaans, een sombrero voor me gekocht, een hele mooie, misschien upload ik nog een fotootje. En, dat vond ik wel echt cool, Harry Potter 3 in het Spaans. Ik ben nu bezig met deel twee, en het gaat best aardig. Ik vind het altijd erg leuk om boeken te lezen in andere talen, dan heb ik het gevoel dat ik toch nog wat geleerd heb. In het Spaans gaat dat nog een beetje langzaam, maar ik begrijp het wel, dus dat is wel tof.
Later kwamen er ook nog mensen van mijn werk, waaronder de jongens waarmee ik woon, een Nederlands stel die allebei bij het bedrijf werken, het Mexicaanse hoofd van de verkoopafdeling, en het hoofd van distributieafdeling, waarvoor ik mijn onderzoek doe.
Anyway, het was erg gezellig, een beetje teveel bier en Tequila gedronken natuurlijk, en later nog naar een andere club geweest. Daar mochten we eigenlijk niet naar binnen, want het was een besloten feestje. Maar Andres, de Nederlands-Zweeds-Mexicaanse designer van ons bedrijf kende de DJ, dus konden we toch nog naar binnen. Verder weet ik alleen nog dat het heel gezellig was, en dat ik de volgende dag dacht dat ik wel iets minder had mogen drinken :-). Maar het was wel een super gaaf feestje, ik heb me wel vermaakt.
Zaterdag heb ik verder niet veel gedaan, en vandaag (dat is dus de zondag) ben ik met Patrick in de stad geweest, beetje rondgelopen in het centrum. Aan het eind van de middag zijn we ook nog naar de waarschijnlijk grootste markt van Latijns Amerika geweest. Dat is dus groot, pffff. Daar heb ik verder geen foto’s van, want het schijnt er nogal gevaarlijk te zijn, dus ik heb mijn camera maar in mijn rugzak gelaten. Maar het was wel erg mooi om te zien. Er zijn verschillende hallen, met verschillende thema’s. Wij zijn alleen in de groente-en-fruit hal geweest, en alleen daar kun je al uren rondlopen (zeker als je van groente en fruit houdt).
Morgen eerst even werken, en dan naar het centrum, om mijn ouders op te zoeken, die langs gaan komen. Ik heb vandaag het hotel even gecheckt, en dat ziet er goed uit, daar durf ik ze wel achter te laten :-). En dan heb ik dinsdag en woensdag vrijgenomen, om ze stad te laten zien (dat wil zeggen, om samen de stad te bekijken, wat ik heb zelf ook nog lang niet alles gezien).
Dus jullie horen nog van me.
Later kwamen er ook nog mensen van mijn werk, waaronder de jongens waarmee ik woon, een Nederlands stel die allebei bij het bedrijf werken, het Mexicaanse hoofd van de verkoopafdeling, en het hoofd van distributieafdeling, waarvoor ik mijn onderzoek doe.
Anyway, het was erg gezellig, een beetje teveel bier en Tequila gedronken natuurlijk, en later nog naar een andere club geweest. Daar mochten we eigenlijk niet naar binnen, want het was een besloten feestje. Maar Andres, de Nederlands-Zweeds-Mexicaanse designer van ons bedrijf kende de DJ, dus konden we toch nog naar binnen. Verder weet ik alleen nog dat het heel gezellig was, en dat ik de volgende dag dacht dat ik wel iets minder had mogen drinken :-). Maar het was wel een super gaaf feestje, ik heb me wel vermaakt.
Zaterdag heb ik verder niet veel gedaan, en vandaag (dat is dus de zondag) ben ik met Patrick in de stad geweest, beetje rondgelopen in het centrum. Aan het eind van de middag zijn we ook nog naar de waarschijnlijk grootste markt van Latijns Amerika geweest. Dat is dus groot, pffff. Daar heb ik verder geen foto’s van, want het schijnt er nogal gevaarlijk te zijn, dus ik heb mijn camera maar in mijn rugzak gelaten. Maar het was wel erg mooi om te zien. Er zijn verschillende hallen, met verschillende thema’s. Wij zijn alleen in de groente-en-fruit hal geweest, en alleen daar kun je al uren rondlopen (zeker als je van groente en fruit houdt).
Morgen eerst even werken, en dan naar het centrum, om mijn ouders op te zoeken, die langs gaan komen. Ik heb vandaag het hotel even gecheckt, en dat ziet er goed uit, daar durf ik ze wel achter te laten :-). En dan heb ik dinsdag en woensdag vrijgenomen, om ze stad te laten zien (dat wil zeggen, om samen de stad te bekijken, wat ik heb zelf ook nog lang niet alles gezien).
Dus jullie horen nog van me.
Wednesday 18 April 2007
Monday 16 April 2007
Lucha, Cuernavaca en piramides
Zo, dat zijn de betere weekenden!
Vrijdagavond ben ik direct vanuit het werk met een paar mensen van de distributeursafdeling meegegaan naar de LuchLibre. Dat is een soort show-worstelen, het lijkt wel op de het Amerikaanse free-wrestling maar bij Lucha Libre dragen de meeste Luchadores een masker. Het is wel cool om te zien, ze gooien met elkaar en het is lekker chaotisch, met verschillende vechters die omstebeurt of tegelijk met elkaar vechten. Het eerste gevecht is met liliputters, dan een gevecht met vrouwen, en dan een aantal gevechten met de ‘normale’ vechters. Het bouwt op naar het eindgevecht, met de beroemdste vechters. Dat zijn echte celebreties, met fanclubs etc (na de tijd stond er ook een lange rij met mensen die met zo’n vechter op de foto wouden). Het is allemaal zo nep als wat natuurlijk. Het is allemaal show, niemand raakt gewond, en het zijn allemaal vooraf geoefende moves. Alleen voor de kinderen en domme mensen is het echt. Maar toch is het wel indrukwekkend, een groot stadion (Arena Mexico), vol met super enthousiaste volwassenen en kinderen, met vlaggetjes, toeters, en natuurlijk van die maskers.
Nouja, ik zou er niet elke week heen gaan, maar het is wel een van die dingen die ik mijn denkbeeldige lijstje heb staan van dingen die ik wil zien in Mexico. En het was erg goed om buiten het werk om iets te gaan doen met de mensen waarmee ik werk.
Nadetijd hebben we nog ergens in de stad taco’s gegeten, en daarna ben ik nog met de chef van de distributeursafdeling (Fernando), zijn vrouw en zijn nichtje naar een feest bij Miguel (het hoofd van de directe verkoopafdeling van het bedrijf) geweest. Daar waren ook nog wat mensen die mee waren geweest naar Acapulco, dus het was een goede avond. Ik wou eigenlijk een beetje op tijd naar huis gaan, maar ik stond met het nichtje van Fernando en een producer van TV Azteca te praten, dus uiteindelijk was het toch wel weer laat.
En de volgende dag moest ik redelijk op tijd wakker worden, want ik ging met Edgar en twee vrienden (Cynthia en Adriana) naar Cuernavaca. Het neefje van Adriana werd gedoopt, en dat is in het (Katholieke) Mexico een belangrijke gebeurtenis. Nou is het bijwonen van een doopdienst niet direct iets waar ik perse 1,5 uur voor in de auto wil zitten, maar blijkbaar is het hier, als je geld hebt, ook normaal om een groot feest te geven bij dit soort gebeurtenissen. Dus na de doopdienst gingen we naar een mega grote tuin, met een zwembad, een groot grasveld en palmbomen etc, echt super mooi. De had de familie gehuurd om het feest in te geven. Daar kregen we eerst te eten, heel lekker, en heel mooi in aan tafeltjes onder een grote tent in de schaduw. Daarna was er een band die Latijns-Amerikaanse dansmuziek speelde (Salsa, merengue, rumba, etc). Ik heb me zelfs nog bijna laten overhalen om mee te dansen (!).
Die avond zijn we, nadat we terug waren gereden naar Mexico City, nog naar de Tango les geweest. Ik heb niet meegedanst, want ik heb besloten dat ik liever een wat dwingendere dans wil leren, zoals de salsa. Maar er zijn daar ook altijd veel mensen die niet dansen, dus het was weer gezellig.
En om het weekend compleet te maken, zijn we vandaag (zondag) naar Teotihuacan geweest. Edgar ging helaas niet mee, omdat hij zijn auto moest laten repareren. Toen we zaterdag terug reden vanuit Cuernavaca, raakte zijn auto telkens oververhit. We hebben het bij een tankstation laten controleren, maar het lag niet aan de koelvloeistof of aan de olie... En hij heeft zijn auto doordeweeks nodig, dus die moest hij vandaag fixen...
Gelukkig ging Joan ook mee, en hij heeft ook een auto, dus we zijn met die van hem geweest. Adriana en Cynthia gingen ook mee. Wel grappig, want ik ken al die mensen dus net een paar weken, en Joan kent die twee dames ook alleen heel vaag via Edgar.
Hoe dan ook, Teotihuacan is een reusachtige tempelstad in de buurt van Mexico City (drie kwartier met de auto) die rond het begin van de jaartelling gebouwd, en was toen de hoofdstad van het grootste en invloedrijkste rijk in Centraal Amerika. Er staan twee hele grote piramiden, en heel veel kleinere gebouwen en tempels. De grote laan die de belangrijkste gebouwen met elkaar verbind heet de ‘Laan der doden’, omdat de Azteken (die veel later leefden), dachten dat de tempels gigantische graven waren.
De piramide van de zon is de grootste piramide in Teotihuacan, en de derde grootste piramide ter wereld (!! Dat is dus inclusief de piramides in Egypte!! De grootste piramide ter wereld staat ook in Mexico, maar is bijna compleet bedekt met gras en planten, en er staat een kerk op de top. Is dus een stuk minder spectaculair dan die die vandaag heb gezien). Wat ik wel een interessant verhaal vind, is dat de tempels zoals ze er nu staan, bestaan uit een aantal tempels die over elkaar gebouwd zijn. Als de stad groeide, en de tempel moest groter worden, dan konden ze niet de oude tempel afbreken en een nieuwe bouwen, omdat de tempels van de goden waren. Dus bouwden ze een nieuwe laag over de oude tempel heen. Dat betekend ook dat de piramides niet hol zijn, er is verder geen binnenkant ofzo, alleen oude tempels.
Het hele complex is echt erg indrukwekkend om te zien en om in rond te lopen. Echt heel bijzonder, ook omdat ze verder niet echt veel weten over de mensen die er leefden. In de 6e of 7e eeuw is de stad plotseling verlaten, en sindsdien heeft het min of meer ‘leeggestaan’. De volken die daarna de dienst uit maakten in dit deel van Mexico wisten wel dat de stad er was, maar ze wisten niet precies wat het was. Wel kun je een aantal bouwstijlen en goden van de mensen uit Teotihuacan terugvinden in de culturen van latere volken.
Al met al was het een behoorlijk interessant weekend. Maar eens kijken of ik over een week weer zoveel te melden heb.
Friday 13 April 2007
Aardbeving
Vanacht, van donderdag op vrijdag, lag ik lekker te slapen. Opeens ging het licht aan, en ik dacht, rot op, laat me slapen. Na enige verwarrende momenten vertelden Guido en Patrick me dat er een aardbeving was geweest, en dat we naar buiten moesten. Dus ik snel achter ze aan gerend. En toen stonden we dus buiten op straat, samen met de andere bewoners van ons appartement.
Er is verder niets gebeurd, en ik heb het zelf niet echt gevoeld, omdat ik dus lag te slapen (het was 1 uur s’nachts), maar het is dus toch een raar idee.
Aardbevingen komen hier wel vaker voor, want Mexico ligt op een breuklijn van twee aardplaten die langs elkaar schuiven. Elk jaar zijn er hier meerdere aardbevingen, meestal kleintjes, en heel soms een hele grote. In 1985 was de laatste grote aardbeving, toen zijn er in Mexico City 9.000 mensen omgekomen. Goed, de kans dat dat gebeurt is niet zo heel groot, maar wel een stuk groter dan in, bijvoorbeeld, Nederland.
De aardbeving gisteren had trouwens zijn epicentrum in de buurt van Acapulco, een aardig stuk van Mexico city. Hij had een kracht van 6 op de schaal van Richter, en door de aardbeving is de stroom in delen van Mexico City uitgevallen (niet bij ons).
Nouja, ik we hebben even buiten gestaan, maar toen er verder niets meer gebeurde, zijn we maar weer naar binnen gegaan. Wel bijzonder om een keer mee te maken.
Verder hier weinig bijzonders, ik heb de hele week gewerkt, verder weinig gedaan. Dit weekend ben ik wel helemaal vol gepland. Als het allemaal doorgaat ga ik vanavond met de mensen van de afdeling waar ik werk naar de Luch Libre, morgen met vrienden naar Cuernavaca, zaterdagavond naar de Tango, en zondag naar Teotihuacan. Maar daarover later meer
Tuesday 10 April 2007
Eerste foto's - San Miguel de Allende
Commentaar bij de fotos:Cactussen,
Een Taco tentje op straat
Het centrale plein in San Miguel, waar al deze fotos trouwens gemaakt zijn
Een ballonnenverkoper
Het opblazen van een pop, een ritueel dat (blijkbaar) bij Semana Santo hoort
Monday 9 April 2007
San Miguel de Allende
Dit weekend ben ik voor het eerst alleen de wijde wereld ingetrokken.
Het was Semana Santa, oftewel de ‘heilige week’, zegmaar Pasen. Helaas is het geen echte week, alleen donderdag, vrijdag en het weekend. Om een mij onduidelijke reden moesten we donderdagochtend nog werken, van 9 tot 12. Daarna ben ik direct doorgegaan naar het busstation van Mexico City. Mexico city is groot, dus het busstation is gigantisch! Het hele busnetwerk is geprivatiseerd, wat er op neerkomt dat er ongeveer 20 verschillende busbedrijven zijn, en naar elke bestemming kun je dus kiezen uit meerdere bedrijven. In Mexico rijden helaas geen treinen, op een enkel toeristenlijntje na, dus iedereen die niet met de auto gaat, gaat met de bus.
Na wat gezoek had ik een bedrijf gevonden met bussen naar San Miguel de Allende, een stadje ten noorden van Mexico City. Ze hadden elk halfuur bussen naar die plaats, dus dat leek me wel wat. Okay, ze hadden ook nog een directe verbinding, maar dan moest ik twee uur wachten op het busstation, dus ik heb maar een kaartje gekocht voor de ‘stopbus’ die bijna direct wegging.
Dat heb ik geweten. De bus was niet echt slecht, gewoon een bus zoals alle andere bussen, maar hij stopte dus overal. Heel veel mensen staan gewoon langs de kant van de weg te wachten tot er een bus langskomt, en dan stappen ze in en uit waar ze willen. Dat komt er dus op neer dat je vaak stil staat, dus het schiet niet echt op.
Maar goed, 5 uur later was ik dus in San Miguel de Allende, een leuk klein stadje met veel kleine pleintjes en kerkjes. Er wonen wel aardig wat oude Amerikanen om te overwinteren/overzomeren, maar daar heb ik niet veel last van gehad.
Ik zat in een leuk hostel, erg klein met 20 bedden ofzo. De eerste nacht waren er maar twee andere mensen, die ik niet gezien heb. Ik had een kamer voor mezelf, dus dat was lekker rustig. Donderdagavond heb ik door de stad gelopen en rondgekeken. Vrijdag ben ik ook de hele ochtend in de stad geweest, heel veel foto’s gemaakt, lekker met mijn nieuwe camera gespeeld. S’middags ben ik op advies van de hosteleigenaar naar een natuurpark geweest dat naast de stad ligt, erg mooi, met een canyon en heel veel cactussen, hele grote ook, 2* zo groot als ik.
S’avonds waren er op eens meer mensen in het hostel, en het was erg gezellig, we zijn de hele avond daar gebleven. We wouden eerst nog uit gaan, maar dat is er niet meer van gekomen. Er waren Amerikanen, een jongen uit GB, eentje uit IJsland, een meisje uit Peru en een stel uit Duistland. Dat is het leuke aan zo’n hostel, al die verschillende mensen die allemaal op reis zijn.
De volgende dag ben ik met de bus (of eigenlijk 3 bussen, veel overstappen dus) naar Pozos geweest, dat is een stadje met allerlei ruines van toen het een belangrijke mijnstad was. Het was best aardig om te zien, en ik heb er een aantal leuke foto’s gemaakt, maar heel erg indrukwekkend was het niet, en de reis erheen was erg lang, veel langer dan ik in het plaatsje geweest ben. Maar nu weet ik i.i.g. wel hoe het bussysteem werkt.
Zaterdagavond was er weer bijna niemand in het hostel, en ben ik met de eigenaar (een aardige gozer van rond de 30) en een vriendin van hem naar een Salsabar geweest. Ik heb nu besloten dat ik liever salsa wil leren dansen dan tango :-).
De terugreis was erg goed, ik heb aar een eerste klas bus genomen (40% duurder). Dat was wel een verschil!! Je krijgt wat te eten en te drinken, je hebt super veel beenruimte, er zijn maar 3 stoelen per ‘rij’, i.p.v. de normale 4, dus echt heel veel plek, ze draaien films, ze zijn stil en ze hebben toiletten. Nouja, erg relaxt dus, Business Class busreizen. De reis terug duurde iets langer dan gepland, omdat het de laatste dag van de ‘Semana Santa’ was, en dan komt iedereen dus tegelijk terug (en dat past niet zo goed op de wegen). Maar ik was redelijk op tijd thuis, en ik heb mijn eerste solo-tripje er al weer opzitten.
Het was Semana Santa, oftewel de ‘heilige week’, zegmaar Pasen. Helaas is het geen echte week, alleen donderdag, vrijdag en het weekend. Om een mij onduidelijke reden moesten we donderdagochtend nog werken, van 9 tot 12. Daarna ben ik direct doorgegaan naar het busstation van Mexico City. Mexico city is groot, dus het busstation is gigantisch! Het hele busnetwerk is geprivatiseerd, wat er op neerkomt dat er ongeveer 20 verschillende busbedrijven zijn, en naar elke bestemming kun je dus kiezen uit meerdere bedrijven. In Mexico rijden helaas geen treinen, op een enkel toeristenlijntje na, dus iedereen die niet met de auto gaat, gaat met de bus.
Na wat gezoek had ik een bedrijf gevonden met bussen naar San Miguel de Allende, een stadje ten noorden van Mexico City. Ze hadden elk halfuur bussen naar die plaats, dus dat leek me wel wat. Okay, ze hadden ook nog een directe verbinding, maar dan moest ik twee uur wachten op het busstation, dus ik heb maar een kaartje gekocht voor de ‘stopbus’ die bijna direct wegging.
Dat heb ik geweten. De bus was niet echt slecht, gewoon een bus zoals alle andere bussen, maar hij stopte dus overal. Heel veel mensen staan gewoon langs de kant van de weg te wachten tot er een bus langskomt, en dan stappen ze in en uit waar ze willen. Dat komt er dus op neer dat je vaak stil staat, dus het schiet niet echt op.
Maar goed, 5 uur later was ik dus in San Miguel de Allende, een leuk klein stadje met veel kleine pleintjes en kerkjes. Er wonen wel aardig wat oude Amerikanen om te overwinteren/overzomeren, maar daar heb ik niet veel last van gehad.
Ik zat in een leuk hostel, erg klein met 20 bedden ofzo. De eerste nacht waren er maar twee andere mensen, die ik niet gezien heb. Ik had een kamer voor mezelf, dus dat was lekker rustig. Donderdagavond heb ik door de stad gelopen en rondgekeken. Vrijdag ben ik ook de hele ochtend in de stad geweest, heel veel foto’s gemaakt, lekker met mijn nieuwe camera gespeeld. S’middags ben ik op advies van de hosteleigenaar naar een natuurpark geweest dat naast de stad ligt, erg mooi, met een canyon en heel veel cactussen, hele grote ook, 2* zo groot als ik.
S’avonds waren er op eens meer mensen in het hostel, en het was erg gezellig, we zijn de hele avond daar gebleven. We wouden eerst nog uit gaan, maar dat is er niet meer van gekomen. Er waren Amerikanen, een jongen uit GB, eentje uit IJsland, een meisje uit Peru en een stel uit Duistland. Dat is het leuke aan zo’n hostel, al die verschillende mensen die allemaal op reis zijn.
De volgende dag ben ik met de bus (of eigenlijk 3 bussen, veel overstappen dus) naar Pozos geweest, dat is een stadje met allerlei ruines van toen het een belangrijke mijnstad was. Het was best aardig om te zien, en ik heb er een aantal leuke foto’s gemaakt, maar heel erg indrukwekkend was het niet, en de reis erheen was erg lang, veel langer dan ik in het plaatsje geweest ben. Maar nu weet ik i.i.g. wel hoe het bussysteem werkt.
Zaterdagavond was er weer bijna niemand in het hostel, en ben ik met de eigenaar (een aardige gozer van rond de 30) en een vriendin van hem naar een Salsabar geweest. Ik heb nu besloten dat ik liever salsa wil leren dansen dan tango :-).
De terugreis was erg goed, ik heb aar een eerste klas bus genomen (40% duurder). Dat was wel een verschil!! Je krijgt wat te eten en te drinken, je hebt super veel beenruimte, er zijn maar 3 stoelen per ‘rij’, i.p.v. de normale 4, dus echt heel veel plek, ze draaien films, ze zijn stil en ze hebben toiletten. Nouja, erg relaxt dus, Business Class busreizen. De reis terug duurde iets langer dan gepland, omdat het de laatste dag van de ‘Semana Santa’ was, en dan komt iedereen dus tegelijk terug (en dat past niet zo goed op de wegen). Maar ik was redelijk op tijd thuis, en ik heb mijn eerste solo-tripje er al weer opzitten.
Wednesday 4 April 2007
Garibaldi
Afgelopen zondag ben ik naar een plein in Mexico City geweest, waar de Mariachis zich verzamelen. Dat zijn traditionele muzikanten met gitaar en trompet. Ik dacht eerst dat het bedoeld zou zijn voor toeristen, maar die waren er niet. Die Mariachis worden ingehuurd door Mexicanen voor trouwerijen, verjaardagen, en als iemand slaagt voor de universiteit. In zo’n geval ga je naar dit plein toe, vraag je een aantal groepjes om voor je te spelen, en als je er een gevonden hebt die je bevalt, dan maak je een afspraak, en komen ze thuis bij je spelen.
Ondanks dat het blijkbaar geen toeristische attractie is, was het best leuk om te zien. Eigenlijk kun je er niet zo goed naar de muziek luisteren, want ze spelen allemaal door elkaar, dus het is erg chaotisch. Maar er hangt wel een leuke sfeer, erg traditioneel allemaal, met van die muzikanten in zwarte pakken met metalen ringetjes of belletjes.
Toen we wat wouden drinken op een van de terrasjes daar, renden er direct drie mensen naar ons toe, met menukaarten van verschillende barretjes. Ze vonden alledrie dat hun restaurant het beste was, en dat we toch zeker op hun terrasje moesten plaatsnemen. Daar sta je dan, en dan moet je dus kiezen waar je gaat zitten (en die andere twee teleurstellen). Beetje een vreemde situatie. Dus ik heb maar gekozen voor diegene die ons als eerste vroeg.
Dat waren trouwens min of meer de enige terrasjes die ik gezien heb in Mexico city. Alleen in één van de uitgaansgebieden (Condesa) heb je ze ook. Maar in het centrum van de stad kun je eigenlijk niet echt ergens rustig zitten en wat drinken. Wel veel kraampjes waar je eten en drinken kunt kopen, maar veel kleine cafeetjes enzo heb je daar niet.
In deze stad moet je echt weten waar je bepaalde dingen kunt vinden, want het is allemaal erg uitgestrekt. Mijn leven speelt zich nu eigenlijk maar in een klein gedeelte van de stad af. Mijn appartement ligt niet zo heel ver bij mijn werk vandaan (20 minuten met de auto in de spits). Daartussenin ligt het grootste park van de stad, waar ook veel musea zijn, en een dierentuin. Dat alles ligt ten westen van het centrum van de stad, waar ook het Zócalo ligt, met het centrale plein met het nationale paleis, de kathedraal en een ruïne van een grote tempel van de azteken.
Ondanks dat het blijkbaar geen toeristische attractie is, was het best leuk om te zien. Eigenlijk kun je er niet zo goed naar de muziek luisteren, want ze spelen allemaal door elkaar, dus het is erg chaotisch. Maar er hangt wel een leuke sfeer, erg traditioneel allemaal, met van die muzikanten in zwarte pakken met metalen ringetjes of belletjes.
Toen we wat wouden drinken op een van de terrasjes daar, renden er direct drie mensen naar ons toe, met menukaarten van verschillende barretjes. Ze vonden alledrie dat hun restaurant het beste was, en dat we toch zeker op hun terrasje moesten plaatsnemen. Daar sta je dan, en dan moet je dus kiezen waar je gaat zitten (en die andere twee teleurstellen). Beetje een vreemde situatie. Dus ik heb maar gekozen voor diegene die ons als eerste vroeg.
Dat waren trouwens min of meer de enige terrasjes die ik gezien heb in Mexico city. Alleen in één van de uitgaansgebieden (Condesa) heb je ze ook. Maar in het centrum van de stad kun je eigenlijk niet echt ergens rustig zitten en wat drinken. Wel veel kraampjes waar je eten en drinken kunt kopen, maar veel kleine cafeetjes enzo heb je daar niet.
In deze stad moet je echt weten waar je bepaalde dingen kunt vinden, want het is allemaal erg uitgestrekt. Mijn leven speelt zich nu eigenlijk maar in een klein gedeelte van de stad af. Mijn appartement ligt niet zo heel ver bij mijn werk vandaan (20 minuten met de auto in de spits). Daartussenin ligt het grootste park van de stad, waar ook veel musea zijn, en een dierentuin. Dat alles ligt ten westen van het centrum van de stad, waar ook het Zócalo ligt, met het centrale plein met het nationale paleis, de kathedraal en een ruïne van een grote tempel van de azteken.
Friday 23 March 2007
Acapulco
Zo, beste mensen,
Ik zou nog even een update geven over Acapulco, dus bij dezen.
Afeglopen weekend ben ik met een aantal mensen van mijn werk (Nederlanders en Mexicanen) naar deze stad aan de oceaan geweest. We hadden daar een huisje gehuurd, zelfs met een zwembad en alles erbij, met uitzicht op zee. Over de stad kan ik jullie eigenlijk weinig vertellen, want we hebben voornamelijk aan het strand gelegen en in de zee gezwommen. Ik heb me laten vertellen dat de stad verder ook niet veel voorstelt. Edgar zei dat de stad uit drie delen bestaat. 1: het strand, 2: de discos, 3: de rest waar ze mensen doodschieten (Er is erg veel drugs-gerelateerde criminaliteit in Acapulco, niet bepaald veilig.) Noouja, zoals jullie zullen begrijpen ben ik alleen in deel 1 en een beetje in deel 2 geweest. Acapulco is een beetje het Salou van Mexico (denk ik, want in Salou ben ik nooit geweest), veel jonge mensen, en hele grote discos. Normaal ben ik er niet zo van, maar ik heb me toch maar laten overtuigen om een keer mee te gaan, en het was best okay, mooie vrouwen, goede sfeer.
Ik ben in die drie dagen ook lekker bijgekleurd (voornamelijk rood, maar toch :-). was wel lekker, even helemaal iets anders.
Ik denk dat ik komend weekend maar in de stad blijf, er is hier ook nog zoveel te zien. Maar dat horen jullie later wel.
Owja, en als jullie je afvragen waar de fotos blijven, dan moet ik jullie teleurstellen: mijn camera doet het niet meer (goed). Soms doet hij het even wel, maar meestal niet, dus ik heb niet echt zin om hem overal mee naar toe te nemen. Ik ga nog even een nieuwe halen, want er zijn hier zoveel mooie plaatjes te schieten dat het zonde is om er geen te hebben.
Ik zou nog even een update geven over Acapulco, dus bij dezen.
Afeglopen weekend ben ik met een aantal mensen van mijn werk (Nederlanders en Mexicanen) naar deze stad aan de oceaan geweest. We hadden daar een huisje gehuurd, zelfs met een zwembad en alles erbij, met uitzicht op zee. Over de stad kan ik jullie eigenlijk weinig vertellen, want we hebben voornamelijk aan het strand gelegen en in de zee gezwommen. Ik heb me laten vertellen dat de stad verder ook niet veel voorstelt. Edgar zei dat de stad uit drie delen bestaat. 1: het strand, 2: de discos, 3: de rest waar ze mensen doodschieten (Er is erg veel drugs-gerelateerde criminaliteit in Acapulco, niet bepaald veilig.) Noouja, zoals jullie zullen begrijpen ben ik alleen in deel 1 en een beetje in deel 2 geweest. Acapulco is een beetje het Salou van Mexico (denk ik, want in Salou ben ik nooit geweest), veel jonge mensen, en hele grote discos. Normaal ben ik er niet zo van, maar ik heb me toch maar laten overtuigen om een keer mee te gaan, en het was best okay, mooie vrouwen, goede sfeer.
Ik ben in die drie dagen ook lekker bijgekleurd (voornamelijk rood, maar toch :-). was wel lekker, even helemaal iets anders.
Ik denk dat ik komend weekend maar in de stad blijf, er is hier ook nog zoveel te zien. Maar dat horen jullie later wel.
Owja, en als jullie je afvragen waar de fotos blijven, dan moet ik jullie teleurstellen: mijn camera doet het niet meer (goed). Soms doet hij het even wel, maar meestal niet, dus ik heb niet echt zin om hem overal mee naar toe te nemen. Ik ga nog even een nieuwe halen, want er zijn hier zoveel mooie plaatjes te schieten dat het zonde is om er geen te hebben.
Friday 16 March 2007
vrijdag
Zo, het is alweer vrijdag! Deze week heb ik eigenlijk niet veel gedaan, behalve werken. Woensdag heb ik meegevoetbald, dat was wel cool. Je kunt wel echt merken dat je hier op 2000 meter zit, als je een sprintje trekt ben je direct buiten adem. Mijn verwachtingen waren trouwens correct, ik ben niet geboren om een voetbalster te worden. Volgende week ga ik denk ik mee squashen, dat heb ik beter onder de knie (thanks Paul).
Dit weekend is extra lang, de maandag is een vrije dag. Om daar optimaal gebruik van te maken ga ik met een paar mensen van heet bedrijf mee naar Acapulco. We hebben een huisje gehuurd, en we gaan lekker op het strand aan de oceaan liggen (niet de Atlantic maar de Pacific). Maar daarover vertel ik jullie volgende week meer.
Dit weekend is extra lang, de maandag is een vrije dag. Om daar optimaal gebruik van te maken ga ik met een paar mensen van heet bedrijf mee naar Acapulco. We hebben een huisje gehuurd, en we gaan lekker op het strand aan de oceaan liggen (niet de Atlantic maar de Pacific). Maar daarover vertel ik jullie volgende week meer.
Sunday 11 March 2007
Tango
Ik ben gisteren naar het Museum National de Antropologia geweest, een van de grootste musea in Latijns Amerika. Het heeft heel veel exposities over de indiaanse volken die hier leefden voordat de Spanjaarden kwamen (de Mayas, de Tolteken, natuurlijk de Azteken, etc.) Het museum is eigenlijk veel te groot om in 1 dag te bekijken, dus ik ga nog wel een keer terug. Ze hebben een megaverzameling potjes en beeldjes etc, waar ik op een gegeven moment wel genoeg van had. Wat wel heel erg super mooi was, is de grote ronde offersteen van de Azteken, die ze opgegraven hebben in Mexico stad, en een aantal indrukwekkend mooie dodenmaskers van jade (heet dat zo in het Nederlands? Van dat groene spul). Ook hebben ze een aantal tempels en delen van paleizen nagebouwd, en hebben ze een heleboel maquettes van tempel complexen etc. Ze hadden me geadviseerd om eerst naar dit museum te gaan, voordat ik een tempelcomplex hier in de buurt ga bezoeken, zodat ik het beter kan plaatsen. Nou, nu ben ik er helemaal klaar voor! Het is echt indrukwekkend om te zien wat die mensen allemaal gebouwd hebben, zonder metalen werktuigen of paarden etc. En wat ook heel bijzonder is, is dat een aantal van die hele grote steden met gigantische tempel-piramiden op een gegeven moment gewoon helemaal verlaten waren, iedereen was weg. Ze weten nu nog steeds niet waarom die steden verlaten werden.
Nadat ik gisteren het museum bezocht had, heb ik met Edgar en een vriend van hem afgesproken. We zouden naar een deel van de stad gaan waar een heleboel mooie kanalen liggen. Vroeger, in de tijd van de Azteken (de laatste oorspronkelijke bewoners van dit deel van Mexico voordat de Spanjaarden kwamen), bestond Mexico city uit een eiland in het midden van een groot meer, door dijken verbonden met het vasteland. Om landbouwgrond te winnen, werden en bomen in het water geplant, waartussen zand, stenen en takken werden gestort, om op die manier kunstmatige eilandjes te creëren. Al die nieuwe kleine eilandjes werden met elkaar verbonden door een complex systeem van kleine en grote kanalen. Op de meeste plekken kun je daar nu niets meer van zien, maar in één gedeelte dus wel.
Maar gisteren regende het de hele middag, dus daar zijn we niet heen geweest :-(.
In plaats daarvan hebben we wat rondgereden, ergens wat gedronken, en hebben we op het universiteitsterrein rondgekeken (de grootste universiteit van Latijns Amerika, de UNAM, met 300.000 studenten, en een campus die een stad op zich is). Daarna had Edgar tangoles, en hij vroeg of we meewouden. Waarom niet, dus even later zat ik in een Argentijns restaurant te kijken naar een Tangoles. Dat was best interessant, maar het leek me niet iets, wat dansen betreft schat ik mezelf niet zo hoog in.... Maargoed, toen was de les afgelopen, heb ik even met wat mensen zitten praten (o.a. met een Mexicaanse theateractrice die bezig was Pools te leren), en toen gingen alle andere mensen ook tangodansen. Dus, je raad het al, na een poosje heb ik me dan toch laten overhalen om het eens te proberen. Eerst een beetje stapjes nadoen van Edgar, en toen zelf proberen. En ik moet zeggen, het viel me niks niet tegen. Eigenlijk was het best leuk, ik kan nu de eerste 8 passen (daar doe je ongeveer 20 seconden mee, en dan kun je opnieuw beginnen, alleen lastig dat het patroon zo werk dat je steeds verder naar voren uitkomt, en dan tegen de muur/tafels/stoelen opbotst. Maar eens vragen hoe je een draai maakt :-). Na mijn eerste onzekere passen op de dansvloer nog even met de (Argentijnse) dansleraar zitten praten (die Friese voorouders bleek te hebben, en iets met ...sma als achternaam heeft). Nadat hij me had uitgelegd dat zijn utopische wereld zou lijken op een mix tussen Nederland en Cuba, heb ik nog even met Edgar en een paar vrienden van hem zitten praten, en toen zijn we maar eens naar huis gereden.
Nadat ik gisteren het museum bezocht had, heb ik met Edgar en een vriend van hem afgesproken. We zouden naar een deel van de stad gaan waar een heleboel mooie kanalen liggen. Vroeger, in de tijd van de Azteken (de laatste oorspronkelijke bewoners van dit deel van Mexico voordat de Spanjaarden kwamen), bestond Mexico city uit een eiland in het midden van een groot meer, door dijken verbonden met het vasteland. Om landbouwgrond te winnen, werden en bomen in het water geplant, waartussen zand, stenen en takken werden gestort, om op die manier kunstmatige eilandjes te creëren. Al die nieuwe kleine eilandjes werden met elkaar verbonden door een complex systeem van kleine en grote kanalen. Op de meeste plekken kun je daar nu niets meer van zien, maar in één gedeelte dus wel.
Maar gisteren regende het de hele middag, dus daar zijn we niet heen geweest :-(.
In plaats daarvan hebben we wat rondgereden, ergens wat gedronken, en hebben we op het universiteitsterrein rondgekeken (de grootste universiteit van Latijns Amerika, de UNAM, met 300.000 studenten, en een campus die een stad op zich is). Daarna had Edgar tangoles, en hij vroeg of we meewouden. Waarom niet, dus even later zat ik in een Argentijns restaurant te kijken naar een Tangoles. Dat was best interessant, maar het leek me niet iets, wat dansen betreft schat ik mezelf niet zo hoog in.... Maargoed, toen was de les afgelopen, heb ik even met wat mensen zitten praten (o.a. met een Mexicaanse theateractrice die bezig was Pools te leren), en toen gingen alle andere mensen ook tangodansen. Dus, je raad het al, na een poosje heb ik me dan toch laten overhalen om het eens te proberen. Eerst een beetje stapjes nadoen van Edgar, en toen zelf proberen. En ik moet zeggen, het viel me niks niet tegen. Eigenlijk was het best leuk, ik kan nu de eerste 8 passen (daar doe je ongeveer 20 seconden mee, en dan kun je opnieuw beginnen, alleen lastig dat het patroon zo werk dat je steeds verder naar voren uitkomt, en dan tegen de muur/tafels/stoelen opbotst. Maar eens vragen hoe je een draai maakt :-). Na mijn eerste onzekere passen op de dansvloer nog even met de (Argentijnse) dansleraar zitten praten (die Friese voorouders bleek te hebben, en iets met ...sma als achternaam heeft). Nadat hij me had uitgelegd dat zijn utopische wereld zou lijken op een mix tussen Nederland en Cuba, heb ik nog even met Edgar en een paar vrienden van hem zitten praten, en toen zijn we maar eens naar huis gereden.
Friday 9 March 2007
voetbal
Ik kwam er gisteren achter dat een aantal mensen van het bedrijf aan voetbal doen, waaronder mijn huisgenoot. Ze spelen op woensdag, na werktijd, in een klein voetbalstadion in een buitenwijk van de stad. Het is een soort van zaalvoetbal, maar dan buiten, met muurtjes langs de lijn, en een hekwerk met een net eroverheen daarboven. Je mag de bal wel tegen het muurtje schoppen, alleen niet tegen het net. Wel leuk om te zien, zeker ook omdat er een aantal mensen meespelen die wel wat kilootjes kwijt mogen raken.
Ik moet nog even op zoek naar sportkleding, maar ik denk dat ik volgende week wel een keertje wil meespelen. En niemand hoeft bang te zijn dat ik het niveau naar beneden haal, ze hebben gisteren met 13 tegen 3 verloren… Nouja, we zullen zien.
Ik moet nog even op zoek naar sportkleding, maar ik denk dat ik volgende week wel een keertje wil meespelen. En niemand hoeft bang te zijn dat ik het niveau naar beneden haal, ze hebben gisteren met 13 tegen 3 verloren… Nouja, we zullen zien.
Tuesday 6 March 2007
Ziekenhuis
Ik woon hier in Mexico city in een appartement vlak bij het grootste park hier, het Bosque chapultepec. Ik heb twee huisgenoten, allebei Nederlandse jongens van mijn leeftijd. De een heet Guido, die werkt al een half jaar bij dit bedrijf, als verkoper. Die andere jongen, Patrick, is hier sinds een week, en werkt ook op de verkoopafdeling.
Om zijn tijd hier goed te beginnen, is hij meteen super ziek geworden, hij is gisteren opgenomen in het ziekenhuis. Achteraf bleek dat hij maagzweertjes heeft ofzoiets, waarschijnlijk al langer, dus het heeft niet zoveel te maken met het eten hier. Maargoed, zo’n ziekenhuis werkt hier een beetje anders dan in Nederland. Ze hebben wel even gekeken of het goed met hem ging, en hem in een bed gestopt op een slaapzaal. Maar voordat ze echt iets doen, moet er eest betaald worden. Hij is gelukkig wel goed verzekerd, maar je moet het eerst voorschieten. Dus ik en Guido erheen met een cheque van 30.000 peso’s (meer dan tweeduizend euro). Moesten we eerst een hele papierhandel invullen, en later bij de kassa betalen. Lekker duur grapje, maar dan lig je ook wel in het beste ziekenhuis van Mexico.
Bleek ook nog dat de cheque niet goed was, er stond een verkeerde naam van het ziekenhuis op. Dus vanmorgen ben ik nog met iemand van het bedrijf terug gegaan met een nieuwe cheque, erg handig allemaal.
Patrick mocht gelukkig vandaag weer naar huis, maar hij moet de komende maand wel medicijnen slikken.
Het heeft er waarschijnlijk niet zoveel mee te maken, maar ik ben de komende tijd toch maar voorzichtig met eten enzo, het schijnt dat de meeste Nederlanders hier wel een keer flink ziek worden (geen maagzweren weliswaar, maar toch).
Een beetje een dramatisch verhaal, maar verder is het hier uitstekend hoor, ik ben gewoon aan het werk nu, beetje mijn rapport voor de universiteit aan het schrijven en aan het bekijken hoe het hier allemaal in z’n werk gaat.
Later meer over hoe ik hier woon etc.
Om zijn tijd hier goed te beginnen, is hij meteen super ziek geworden, hij is gisteren opgenomen in het ziekenhuis. Achteraf bleek dat hij maagzweertjes heeft ofzoiets, waarschijnlijk al langer, dus het heeft niet zoveel te maken met het eten hier. Maargoed, zo’n ziekenhuis werkt hier een beetje anders dan in Nederland. Ze hebben wel even gekeken of het goed met hem ging, en hem in een bed gestopt op een slaapzaal. Maar voordat ze echt iets doen, moet er eest betaald worden. Hij is gelukkig wel goed verzekerd, maar je moet het eerst voorschieten. Dus ik en Guido erheen met een cheque van 30.000 peso’s (meer dan tweeduizend euro). Moesten we eerst een hele papierhandel invullen, en later bij de kassa betalen. Lekker duur grapje, maar dan lig je ook wel in het beste ziekenhuis van Mexico.
Bleek ook nog dat de cheque niet goed was, er stond een verkeerde naam van het ziekenhuis op. Dus vanmorgen ben ik nog met iemand van het bedrijf terug gegaan met een nieuwe cheque, erg handig allemaal.
Patrick mocht gelukkig vandaag weer naar huis, maar hij moet de komende maand wel medicijnen slikken.
Het heeft er waarschijnlijk niet zoveel mee te maken, maar ik ben de komende tijd toch maar voorzichtig met eten enzo, het schijnt dat de meeste Nederlanders hier wel een keer flink ziek worden (geen maagzweren weliswaar, maar toch).
Een beetje een dramatisch verhaal, maar verder is het hier uitstekend hoor, ik ben gewoon aan het werk nu, beetje mijn rapport voor de universiteit aan het schrijven en aan het bekijken hoe het hier allemaal in z’n werk gaat.
Later meer over hoe ik hier woon etc.
Monday 5 March 2007
Ontmoetingen
Het mooie van reizen is dat het een goede manier is om mensen te ontmoeten en om rare dingen mee te maken.
Het begon in de rij voor het inchecken op Schiphol. Een wat oudere man vroeg me in slecht Engels of dit de vlucht naar Mexico was. Ik antwoorde bevestigend, wat voor hem de aanleiding was om een erg interessant gesprek te beginnen. Hij kwam uit Iran, en was leraar Persisch. Hij sprak helaas niet zoveel Engels, maar dat nam zijn enthusiasme niet weg. Hij vertelde dat hij een paar jaar geleden via het Internet Persische les gaf aan een dame uit Mexico. In het begin ging dit moeizaam, maar later steeds beter, en toen werden ze verliefd op elkaar (hoe romantisch). Dus nu was hij op weg naar haar, met als doel een verloving. Dit kwam ik trouwens allemaal te weten voordat we daadwerkelijk ingechekt waren, en de stuwardes (of hoe heten die mensen als je nog op de grond staat) vroeg of we naast elkaar wouden zitten in het vliegtuig. Waarom niet, dacht ik, en achteraf was het erg okay, de vlucht was zo voorbij, beetje praten, beetje lezen, filmpje kijken, meer praten, en we waren er al.
Op de luchthaven in Mexico city zou ik worden afgehaald, dus ik was op zoek naar een bordj met m'n naam erop. Niet dus. Daar sta je dan, met je twee koffers en je goede fatsoen. Het enige dat ik wist, was dat het erg ver weg was naar het bedrijf, en dat ik niet wist waar ik die nacht zou slapen, en na 11 uur vliegen is het ook niet perse nodig dat alles zo ingewikkeld is, toch? Maar toen kwam iemand op het goede idee om te melden dat er nog een andere uitgang was (voor andere vluchten welliswaar, maar toch). Dus ik daarheen, en ja hoor, daar stond een Mexicaan met een bordje met m'n naam erop. Achja, ook goed.
Gisteren had ik met Edgar afgesproken, dat was de flatgenoot van Jeroen in Glasgow. Ik had hem twee keer gezien ofzo, maar toch erg prettig om iemand te ontmoeten die ik al kende. Hij heeft me een aantul super interessante dingen laten zien (waaronder de ruines van de grote Aztec Tempel in het midden van de stad), en me meegenomen naar de top van de Torre Latino Americano, dat was een tijdlang de hoogste toren van Lqatijns America. Nu dus niet meer, maar desondanks toch een geweldig uitzich over de stad. Mexico City ligt in een soort vallei, omringd door bergen en vulkanen aan alle kanten. Vroeger, voor de Spaanse invasie bestond bijna de hele vellei uit een meer en moeras, nu is zó'n beetje alles volgebouwd, tot hoog op tegen de wanden van de bergen. Mooi om te zien, maar ook een beetje griezelig om te bedenken dat de stad tussen 1930 en nu gegroeid is van een paar honderdduizend naar 19 miljoen mensen.
Het begon in de rij voor het inchecken op Schiphol. Een wat oudere man vroeg me in slecht Engels of dit de vlucht naar Mexico was. Ik antwoorde bevestigend, wat voor hem de aanleiding was om een erg interessant gesprek te beginnen. Hij kwam uit Iran, en was leraar Persisch. Hij sprak helaas niet zoveel Engels, maar dat nam zijn enthusiasme niet weg. Hij vertelde dat hij een paar jaar geleden via het Internet Persische les gaf aan een dame uit Mexico. In het begin ging dit moeizaam, maar later steeds beter, en toen werden ze verliefd op elkaar (hoe romantisch). Dus nu was hij op weg naar haar, met als doel een verloving. Dit kwam ik trouwens allemaal te weten voordat we daadwerkelijk ingechekt waren, en de stuwardes (of hoe heten die mensen als je nog op de grond staat) vroeg of we naast elkaar wouden zitten in het vliegtuig. Waarom niet, dacht ik, en achteraf was het erg okay, de vlucht was zo voorbij, beetje praten, beetje lezen, filmpje kijken, meer praten, en we waren er al.
Op de luchthaven in Mexico city zou ik worden afgehaald, dus ik was op zoek naar een bordj met m'n naam erop. Niet dus. Daar sta je dan, met je twee koffers en je goede fatsoen. Het enige dat ik wist, was dat het erg ver weg was naar het bedrijf, en dat ik niet wist waar ik die nacht zou slapen, en na 11 uur vliegen is het ook niet perse nodig dat alles zo ingewikkeld is, toch? Maar toen kwam iemand op het goede idee om te melden dat er nog een andere uitgang was (voor andere vluchten welliswaar, maar toch). Dus ik daarheen, en ja hoor, daar stond een Mexicaan met een bordje met m'n naam erop. Achja, ook goed.
Gisteren had ik met Edgar afgesproken, dat was de flatgenoot van Jeroen in Glasgow. Ik had hem twee keer gezien ofzo, maar toch erg prettig om iemand te ontmoeten die ik al kende. Hij heeft me een aantul super interessante dingen laten zien (waaronder de ruines van de grote Aztec Tempel in het midden van de stad), en me meegenomen naar de top van de Torre Latino Americano, dat was een tijdlang de hoogste toren van Lqatijns America. Nu dus niet meer, maar desondanks toch een geweldig uitzich over de stad. Mexico City ligt in een soort vallei, omringd door bergen en vulkanen aan alle kanten. Vroeger, voor de Spaanse invasie bestond bijna de hele vellei uit een meer en moeras, nu is zó'n beetje alles volgebouwd, tot hoog op tegen de wanden van de bergen. Mooi om te zien, maar ook een beetje griezelig om te bedenken dat de stad tussen 1930 en nu gegroeid is van een paar honderdduizend naar 19 miljoen mensen.
Sunday 4 March 2007
Mexico?
'Mexico, ligt dat onder Spanje?'
-een vriend die annoniem wenst te blijven-
Misschien is het interessant wat algemene dingen over Mexico te vertellen, om jullie een beetje een beeld te geven, voor de mensen die denken dat Mexico in Noord-Afrika ligt :)
Okay, het ligt dus in Noord Amerika, onder de VS, boven Belize en Guatemala, en het is een Latijns-Amerikaans land. dat wil zeggen dat er Spaans gesproken wordt, en er veel Spaanse invloeden te vinden zijn. Er wonen ongeveer 108 miljoen mensen, waarvan zo'n 19 miljoen in Mexico City.
Het land is verdeeld in 31 staten (Het land heeft officieel Verenigde Staten van Mexico), plus een federaal district, op de plek waar Mexico City ligt.
Qua aardrijkskunde moet dit voor nu even voldoen, kijk anders op wikipedia ofzo.
-een vriend die annoniem wenst te blijven-
Misschien is het interessant wat algemene dingen over Mexico te vertellen, om jullie een beetje een beeld te geven, voor de mensen die denken dat Mexico in Noord-Afrika ligt :)
Okay, het ligt dus in Noord Amerika, onder de VS, boven Belize en Guatemala, en het is een Latijns-Amerikaans land. dat wil zeggen dat er Spaans gesproken wordt, en er veel Spaanse invloeden te vinden zijn. Er wonen ongeveer 108 miljoen mensen, waarvan zo'n 19 miljoen in Mexico City.
Het land is verdeeld in 31 staten (Het land heeft officieel Verenigde Staten van Mexico), plus een federaal district, op de plek waar Mexico City ligt.
Qua aardrijkskunde moet dit voor nu even voldoen, kijk anders op wikipedia ofzo.
In the beginning
Welkom op TimInMexico, de blog die ik zal pogen bij te houden ter uwer lering ende vermaak.
Ik ga er voor het gemak vanuit dat degenen die deze blog bezoeken weten waar ik ben, maar ik zal het nog even kort toelichten, gewoon voor de zekerheid.
Alzo, Ik bevind mij vanaf 1 maart voor 5.5 maand in Mexico City. Ik ga hier de eerste 4 maanden werken voor Promocionales Pacifico de Mexico, een bedrijf dat promotie artikelen importeert vanuit China, en afzet op de Mexicaanse markt. Ik zit bij dat bedrijf voor mijn afstudeeronderzoek, en ik hou me bezig met het distributie netwerk. Ik ga kijken hoe ze dat kunnen verbeteren en uitbreiden.
Maar ik zal proberen de geeerede lezers van deze blog niet onnodig veel lastig te vallen met technische informatie over mijn werk. Nee, ik heb mijzelf voorgenomen om de bezoeker van deze site virtueel kennis te laten maken met het Mexico dat ik hier tegenkom, ook buiten mijn werk om.
Met dat doel voor ogen zal ik hier (hopelijk met enige regelmaat) wat vertellen over iets dat ik gezien of meegemaakt heb. Ik hoop dat ik hiermee jullie aandacht kan vasthouden, en ik sta open voor suggesties en vragen, welke kunnen worden gegeven via de comment-functie van deze site.
Ik ben uiteraard ook per email te bereiken (u allen bekend, en ter voorkoming van spam hier niet geplaatst), en als ik heb uitgezocht wat mijn adres is, zelfs per post, telegram en duif.
Rest mij nu niets anders dan u veel lees plezier te wensen, en de hoop uit te spreken u allen in goede gezondheid weer te mogen zien.
Ik ga er voor het gemak vanuit dat degenen die deze blog bezoeken weten waar ik ben, maar ik zal het nog even kort toelichten, gewoon voor de zekerheid.
Alzo, Ik bevind mij vanaf 1 maart voor 5.5 maand in Mexico City. Ik ga hier de eerste 4 maanden werken voor Promocionales Pacifico de Mexico, een bedrijf dat promotie artikelen importeert vanuit China, en afzet op de Mexicaanse markt. Ik zit bij dat bedrijf voor mijn afstudeeronderzoek, en ik hou me bezig met het distributie netwerk. Ik ga kijken hoe ze dat kunnen verbeteren en uitbreiden.
Maar ik zal proberen de geeerede lezers van deze blog niet onnodig veel lastig te vallen met technische informatie over mijn werk. Nee, ik heb mijzelf voorgenomen om de bezoeker van deze site virtueel kennis te laten maken met het Mexico dat ik hier tegenkom, ook buiten mijn werk om.
Met dat doel voor ogen zal ik hier (hopelijk met enige regelmaat) wat vertellen over iets dat ik gezien of meegemaakt heb. Ik hoop dat ik hiermee jullie aandacht kan vasthouden, en ik sta open voor suggesties en vragen, welke kunnen worden gegeven via de comment-functie van deze site.
Ik ben uiteraard ook per email te bereiken (u allen bekend, en ter voorkoming van spam hier niet geplaatst), en als ik heb uitgezocht wat mijn adres is, zelfs per post, telegram en duif.
Rest mij nu niets anders dan u veel lees plezier te wensen, en de hoop uit te spreken u allen in goede gezondheid weer te mogen zien.
Subscribe to:
Posts (Atom)
